Η "συνείδηση" είναι έννοια αφηρημένη, κούφια. "Συνείδηση" είναι η κάλυψη της ετεροδοξίας: "Εγώ δεν είμαι πολιτικός, δεν έχω πολιτικές απόψεις, έχω μόνο συνείδηση". Αυτό είναι μια πονηρή και διπλωματική διατύπωση. Οι άνθρωποι που έχουν τη λεγόμενη συνείδηση είναι επικίνδυνοι. Θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν μόνοι τους για το τι είναι ηθικό και τι ανήθικο, και επεκτείνουν αυτό το δικαίωμα στα πάντα, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής. Η λεγόμενη συνείδηση τους επιτρέπει να κρίνουν τος ενέργειες του Κόματος και του Κράτους, δηλαδή τις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ενέργειες. Η λεγόμενη συνείδηση τους επιτρέπει να έχουν πεποιθήσεις διαφορετικές από τις πεποιθήσεις ΕΚΕΙΝΟΥ. Αυτό πρέπει να το κόψει με το μαχαίρι --μια για πάντα... ΕΚΕΙΝΟΣ δημιούργησε το Κόμμα που θα κρατήσει την εξουσία μια για πάντα. ΕΚΕΙΝΟΣ δημιούργησε ένα κόμμα εντελώς νέου τύπου, ένα κόμμα διαφορετικό από τα κόμματα όλων των εποχών, ένα κόμμα που είναι όχι μόνο σύμβολο του κράτους, αλλά και η μοναδική κοινωνική δύναμη στο κράτος, ένα κόμμα που το είναι κανείς μέλος του δεν αποτελεί μόνο την κύρια αξία των μελών του, αλλά και το περιεχόμενο και το νόημα της ζωήε τους. ΕΚΕΙΝΟΣ δημιούργησε την ιδέα του κόμματος καθ εαυτού, ως κάποιου απόλυτου που υποκαθιστά τα πάντα --τον Θεό, την ηθική, το σπίτι, την οικογένεια, τους νόμους της κοινωνικής ανάπτυξης. Δεν υπήρξε παρόμοιο κόμμα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ένα τέτοιο κόμμα είναι η εγγύηση του ακατάλυτου του κράτους, του κράτους ΕΚΕΙΝΟΥ. Αλλά αν το κόμμα είναι το απόλυτο, τότε ο ηγέτης του είναι επίσης ο απόλυτος. Ο ηγέτης του κόμματος είναι η ανώτατη ενσάρκωση της ηθικής του. Και ό,τι κάνει ΕΚΕΙΝΟΣ είναι ηθικό. Άλλη ηθική δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει. Και η ηθική οφείλει να υπηρετεί το κράτος, οφείλει να ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του κράτους, στα καθήκοντα που θέτει ΕΚΕΙΝΟΣ. (Φόβος) Όλους τους είχαν δέσει με το ίδιο σκοινί, και τους δυνατούς και τους αδύνατους. Ο Σάσα Παγκράτοφ ζούσε σε μια χώρα δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που τραγουδούσε, ούρλιαζε, καταριόταν τους επινοημένους εχθρούς της και δόξαζε τους δημίους της. Το κοπάδι τρέχει ασυγκράτητο - όποιος βραδύνει το βήμα του θα τον τσαλαπατήσουν, όποιος σταματήσει θα τον λιώσουν. Πρέπει να τρέχει κανείς μπροστά και να ουρλιάζει όσο αντέχει το λαρύγγι του, με όση δύναμη έχουν τα πλεμόνια του, γιατί όποιος σωπαίνει θα δοκιμάσει τον τιμωρό βούρδουλα - δεν επιτρέπεται να ξεχωρίσεις σε τίποτα, πρέπει να τσαλαπατάς ανελέητα εκείνους που έπεσαν, να ξεκόβεις απ' όποιον έπιασε το λάσο. Και να ουρλιάζεις, να ουρλιάζεις για να πνίξεις μέσα σου το φόβο - τα νικηφόρα εμβατήρια και τα μαχητικά κι αισιόδοξα τραγούδια είν' ακριβώς αυτό το ουρλιαχτό.