000 03690nam a22002413 4500
001 9717
010 _a960-03-4037-4
090 _a9717
100 _a20191108d2005 m||y0gr y50 ga
101 0 _agre
200 1 _aΟ δρόμος για την ομόνοια
_fγράφουν Γιάννης Βαρβέρης, Βασίλης Βασιλικός, Ρέα Γαλανάκη .. [κ.α.]
210 _aΑθήνα
_cΚαστανιώτης
_d2005
215 _a181 σ.
_d21 εκ.
330 _aΟι γιατροί δε διακινδυνεύουν να βγάλουν τη σφαίρα από το κεφάλι του Tόμι και αυτός δεν μπορεί να το πάρει απόφαση. Τον ενοχλεί. Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί βρέθηκε εκείνο το βράδυ στο δρόμο του Καζάκου. Γιατί δεν έτρεξε όταν είδε το όπλο να τον σημαδεύει στο κεφάλι. Και ο Θεός τι έκανε; Γιατί τον άφησε απροστάτευτο; Γιατί τον άφησε να έρθει στην Αθήνα; Γιατί δεν τον έσπρωξε να φύγει μια ώρα αρχύτερα για το Λονδίνο, αφού εκεί ήθελε από την αρχή να πάει; Τώρα όλα μπερδεύτηκαν. Όλα σταμάτησαν. Και τα όνειρα και τα σχέδια. Ακόμη και η ηλικία του σταμάτησε στη νύχτα που τον πυροβόλησαν. «Πόσων χρόνων είσαι, Τόμι;» τον ρώτησα. «Ήμουνα τριάντα όταν ο άνθρωπος αυτός με πυροβόλησε. Από τότε έχουν περάσει έξι χρόνια». Το φθινόπωρο του 1999 ο Τόμι, ο Τίμοθι και άλλοι επτά άνθρωποι έπεσαν πυροβολημένοι στους δρόμους γύρω από την Ομόνοια. Ήταν «ξένοι» και το θέμα έφυγε γρήγορα από τα πρωτοσέλιδα και τα δελτία. Η Αθήνα όμως, η Ελλάδα ολόκληρη, συνεχίζει να έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με το ρατσισμό. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για όλα αυτά που έγιναν τότε, αλλά και για όλα αυτά που γίνονται σήμερα. Γράφτηκε για τα θύματα του κακού μας εαυτού που τσινάει με τους «ξένους». Όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθούν στον Τόμι και στον Τίμοθι. Για τα φάρμακά τους, το φαΐ τους, για ένα δωμάτιο πιο κοντά στον ήλιο. Εκείνο το φθινόπωρο κάποιος τους πυροβόλησε από πίσω. Αυτή την άνοιξη κάποιοι θα σταθούν δίπλα τους και θα τους βοηθήσουν να συνεχίσουν το δρόμο τους. Όχι πια κυνηγημένοι.
606 _aΝεοελληνική λογοτεχνία
_xΣυλλογές
606 _aΝεοελληνική πεζογραφία
_xΣυλλογές
606 _aΝεοελληνική πεζογραφία
_z21ος αι.
676 _a889.3408
700 1 _4070
_aΒαρβέρης
_bΓιάννης Ν.
_f(1955-2011)
701 1 _4070
_aΒασιλικός
_bΒασίλης
_f(1934-)
701 1 _4070
_aΓαλανάκη
_bΡέα
_f(1947-)