000 | 03220nam a22003493 4500 | ||
---|---|---|---|
001 | 9479 | ||
010 | _a960-670-907-8 | ||
100 | _a20191014d2006 m||y0grey50 0 ga | ||
101 | 1 |
_agre _bspa _cita |
|
102 | _aGR | ||
105 | _aa|||||a||||yd | ||
106 | _ar | ||
200 | 1 |
_aΚλιμτ _fκείμενα Federica Armiraglio _gεισαγωγή Jose Maria Sole _gμετάφραση Δήμητρα Παπαβασιλείου |
|
210 |
_aΑθήνα _cΗ Καθημερινή _d2006 |
||
215 |
_a189 σ. _cέγχρ. εικ. _d19 εκ. |
||
225 | 1 |
_aΜεγάλοι ζωγράφοι _fεπιμέλεια σειράς Ανδρέας Παππάς _v28 |
|
225 | 1 |
_aΒιβλιοθήκη τέχνης _fΗ Καθημερινή |
|
312 | _aΤίτλος πρωτοτύπου: Klimt | ||
320 | _aΠεριέχει βιβλιογραφία | ||
330 | _aΤο 1936 ο γερμανός φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο "Η τέχνη στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγής της". Το δοκίμιο υπερασπίζεται την ιδέα ότι, από τη στιγμή κατά την οποία ένας πίνακας, ένα γλυπτό ή ένα σχέδιο παύουν να είναι μοναδικά και η εικόνα τους διαδίδεται σε μεγάλη κλίμακα, μέσω βιβλίων, καρτποστάλ ή άλλων αναπαραγωγών, χάνουν την ιδιαίτερη αύρα τους, την ατμόσφαιρα ιεροτελεστίας και μαγείας που περιβάλλει την καλλιτεχνική δημιουργία. Η κριτική επικαλείται συχνά τη θεωρία του Μπένγιαμιν αναφορικά με τους πίνακες του Κλιμτ, οι οποίοι έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στη διαφήμιση. Όλοι μας έχουμε δει κάποια αναπαραγωγή του "Φιλιού", έστω και αν δεν γνωρίζουμε τον δημιουργό του. Εντούτοις, παρά την οξυδέρκεια της συγκεκριμένης ανάλυσης, τα έργα του Κλιμτ εξακολουθούν να συναρπάζουν. Το λεπταίσθητο ύφος του, ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί το χρώμα, η σημασία που δίνει στις διακοσμητικές λεπτομέρειες, εξακολουθούν να μαγεύουν το βλέμμα του σύγχρονου θεατή. | ||
600 | 1 |
_9169646 _aKlimt _f(1862-1918) _bGustav |
|
606 |
_912410 _aΣυμβολισμός στην τέχνη |
||
606 |
_9186080 _aΖωγραφική _yΓερμανία |
||
606 |
_9198610 _aΖωγραφική, Γερμανική |
||
676 | _a759.3 | ||
700 | 1 |
_4070 _aArmiraglio _bFederica |
|
702 | 1 |
_4730 _9178077 _aΠαπαβασιλείου _bΔήμητρα |
|
801 |
_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2 |
||
090 | _a9479 |