000			03446nam a22003613 4500
001			9474
010			_a960-7945-86-7
100			_a20191014d2006 m||y0grey50 0 ga
101	1		_agre _bspa _cita
102			_aGR
105			_aa|||||a||||yy
106			_ar
200	1		_aΓκόγια _fκείμενα Rodolfo Maffeis _gεισαγωγή Manuela B. Mena Maqques _gμετάφραση Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
210			_aΑθήνα _cΗ Καθημερινή _d2006
215			_a189 σ. _cέγχρ. εικ. _d19 εκ.
225	1		_aΜεγάλοι ζωγράφοι _fεπιμέλεια σειράς Ανδρέας Παππάς _v9
225	1		_aΒιβλιοθήκη τέχνης _fΗ Καθημερινή
312			_aΤίτλος πρωτοτύπου: Goya
320			_aΠεριέχει βιβλιογραφία
330			_aΟ Γκόγια υπήρξε αδιαμφισβήτητη ζωγραφική ιδιοφυία σε μια εποχή ανανέωσης και καινοτομιών αυτής της δύσκολης τέχνης, την οποία ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει "ιερή επιστήμη, που απαιτεί πολύ μελέτη ακόμα και από εκείνους που γεννήθηκαν για να την υπηρετούν" (σε αναφορά του σχετικά με τη διδασκαλία της τέχνης, που κατέθεσε στην Ακαδημία του Σαν Φερνάντο, τον Οκτώβριο του 1792). Η Ευρώπη γέννησε από τις αρχές του 18ου αιώνα μέχρι τα πρώτα χρόνια του 19ου μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα της δυτικής ζωγραφικής: Βατώ, Σαρντέν, Χόγκαρθ, Τιέπολο, Μενγκς, Φραγκονάρ, Ρέινολντς, Νταβίντ, Μπλέικ. Όλοι αυτοί οι ζωγράφοι, αλλά και άλλοι, εισήγαγαν "καινά δαιμόνια" στη θρησκευτική, μυθολογική και αλληγορική ζωγραφική, στις πρωσοπογραφίες, στη νεκρή φύση και την τοπιογραφία, στους μικρών διαστάσεων πίνακες και τις ηθογραφίες, ενώ καθιέρωσαν και έναν καινούργιο τρόπο έκφρασης: την καρικατούρα. Ο Γκόγια, όχι μόνο υπηρέτησε όλα αυτά τα είδη και άλλα ακόμα (αν λάβει κανείς υπόψη τις εξαιρετικές οξυγραφίες του και τα λευκώματα με τα σχέδιά του), αλλά συγκαταλέγεται και στους μεγάλους "δημιουργούς εικόνων" όλων των εποχών.
600		1	_970659 _aGoya _f(1746-1828) _bFrancisco
606			_911445 _aΤέχνη, Ροκοκό
606			_9204439 _aΖωγραφική _yΙσπανία
606			_9223121 _aΖωγραφική, Ισπανική
606			_950570 _aΡομαντισμός στην τέχνη
676			_a759.6
700		1	_4070 _aMaffeis _bRodolfo
702		1	_4730 _982669 _aΠαλαιολόγος _bΚωνσταντίνος
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2
090			_a9474