000 03721nam a2200277 4500
001 8259
010 _a978-960-16-6906-9
100 _a20190605d2017 m||y0grey50 ga
101 0 _agre
102 _aGR
105 _ay||||||||||ay
106 _ar
200 1 _aΗ ιεραποστολική στάση
_eΜυθιστόρημα
_fΜάιρα Παπαθανασοπούλου
210 _aΑθήνα
_cΠατάκης
_d2017
215 _a523 σ.
_d21 εκ.
225 1 _aΣύγχρονη ελληνική λογοτεχνία
_iΠεζογραφία
_v408
330 _aΔεν έχω µεγάλη ερωτική πείρα, όµως κάποια πράγµατα τα θεωρώ αυτονόητα. Για εµένα το φιλί ξεκινά από τον εγκέφαλο, όχι από το στόµα, και αποτελεί από µόνο του ολοκληρωµένη εµπειρία. Δεν µπορώ να το σκεφτώ απλώς σαν τον προθάλαµο της απόλαυσης. Δεν είναι ο υπαινιγµός, αλλά η καταδήλωση. Το φιλί είναι έµπνευση. Ο Άγετς και ο Κλιµτ το ζωγράφισαν, ο Ροντέν το σκάλισε στο µάρµαρο, ο Πρινς το τραγούδησε πέρυσι. Έγινε χαρντ ροκ συγκρότηµα το 1973. Οι κοµµουνιστές ηγέτες, για να δηλώσουν την αλληλεγγύη του Ανατολικού Μπλοκ, δίνουν το λεγόµενο "αδελφικό φιλί" στο µάγουλο, και οι πιο θερµόαιµοι στο στόµα, ακολουθώντας µια χριστιανική παράδοση αιώνων, αν και οι ίδιοι είναι άθεοι. Επειδή ποτέ δε θα µε µνηµονεύσουν για τις υπηρεσίες µου στην οδοντιατρική, ίσως αποκτήσω υστεροφηµία µε άλλο τρόπο. Μπορεί στο µακρινό µέλλον να λένε για εµένα: "Έγινε γνωστή επειδή φιλούσε υπέροχα".Στα µέσα της δεκαετίας του '80, η δεκαεννιάχρονη Ζαΐρα βρίσκεται στο Ανατολικό Βερολίνο για σπουδές οδοντιατρικής, ακολουθώντας τις βουλές των γονιών της και καταπνίγοντας το δικό της όνειρο να γίνει ζωγράφος. Στο Βερολίνο των απαγορεύσεων, εκείνη βιώνει µια ανέλπιστη ελευθερία µακριά από το αποστειρωµένο περιβάλλον του σπιτιού της. Υψώνει τη φωνή της σε µια πόλη που φιµώνει τα στόµατα των αντιφρονούντων, πιάνει τα πινέλα και τα χρώµατα και ζωγραφίζει δελφίνια που κολυµπούν ελεύθερα, διαδηλώνει µαζί µε όσους διεκδικούν ένα καλύτερο µέλλον. Μέχρι που γνωρίζει τον Μάρτιν, έναν γοητευτικό νεαρό που τα έχει καλά µε το σύστηµα...
606 _9284532
_aΝεοελληνική πεζογραφία
_z21ος αι.
607 _9285192
_aΒερολίνο (Γερμανία)
_xΜυθιστόρημα
676 _a889.34
700 1 _4070
_aΠαπαθανασοπούλου
_bΜάιρα
_f(1967-)
801 _aGR
_bLIBR_Malevizi
_gAACR2
090 _a8259