000			03232nam a2200253 4500
001			8160
010			_a978-960-499-278-2
090			_a8160
100			_a20190527d2018 m||y0grey50 0 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_a|||||||||||ay
106			_ar
200	1		_aΑνυπότακτοι δύσκολων καιρών _fΤάσος Κανταράς
210			_aΑθήνα _cΤόπος _d2018
215			_a280 σ. _d20 εκ.
330			_aΈνα κοινωνικό, πολιτικό και ιστορικό μυθιστόρημα, συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου του συγγραφέα Διαρκές Φύλλο Πορείας. Ο Διαμαντής, κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, επιστρέφει στο χωριό του μετά από τέσσερα χρόνια εμφυλίου πολέμου. ....η Φωτεινή συνέχιζε να βγάζει ένα, ένα τα ρούχα από τον στρατιωτικό σάκο, όταν στο κάτω μέρος του ένιωσε το χέρι της να ακουμπάει σε κάτι μεταλλικό. Γύρισε τον σάκο ανάποδα. Έπεσαν κάτω, ο τσαλακωμένος μπερές με το σήμα του μηχανικού και η τελευταία φανέλα του, μέσα στην οποία υπήρχαν δύο χάλκινοι σταυροί πιασμένοι με μεταξωτές κορδέλες. Ταράχτηκε. Δεν ήξερε αν έπρεπε να χαρεί ή να στενοχωρηθεί. Παίρνοντας στα χέρια της τα μετάλλια, κοίταξε με προσοχή τα διπλώματα στα οποία καταγραφόταν η ημερήσια διαταγή της απονομής. Το ένα, είχε το όνομα της Βασίλισσας Φρειδερίκης, το άλλο, του Διοικητού του Γ' Σώματος Στρατού! Σήκωσε το κεφάλι της και κάρφωσε με το βλέμμα της τον Διαμαντή, που καθόταν στο χαγιάτι μαζί με τον Μανώλη. «Τι είναι τούτα, ρε κέρατά; Γιατί σ' τα έδωσε αυτή η ξεφτιλισμένη;». Η βραχνάδα της φωνής της φανέρωνε πιο πολύ την αγωνία της, για το τι απάντηση θα έπαιρνε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) «Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι απ' του καιρού την άγρια πληρωμή στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει και το μαράζι δίχως αφορμή.»
606			_9284532 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z21ος αι.
676			_a889.34
700		1	_4070 _aΚανταράς _bΤάσος
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2