000 01915nam a2200265 4500
001 6548
010 _a978-960-494-261-9
090 _a6548
100 _a20181025d2014 m||y0grey50050 ga
101 0 _agre
102 _aGR
105 _ay||||||||||ay
106 _ar
200 1 _aΚόκκινη θάλασσα
_eΜυθιστόρημα
_fΚάλη Καρατζά
210 _aΑθήνα
_cΜοντέρνοι Καιροί
_d2014
215 _a319 σ.
_d20 εκ.
330 _aΘαλασσινό μεθύσι ήταν εκείνος ο χορός στην αγκαλιά του Τζώρτζη. Φωτιές πετούσαν τα μάτια τους. Σκίρτησαν οι καρδιές στην παγωνιά της νύχτας. Έρωτας και πάθος τύλιξε τα κορμιά. Ταξίδι μακρινό ήταν το όνειρο. Αλήθεια και μυστικό η σιωπή της Σεβαστιανής όλα αυτά τα χρόνια...Η σφαίρα ούτε που ακούστηκε μέσα στην καταιγίδα. Το βαθύ άλικο δε φάνηκε στην πλάτη του άντρα που έπαιζε με μανία το βιολί. Το ξέπλυνε το κύμα και η βροχή· το πήρε πέρα ο αέρας. Τα μάτια δεν πρόλαβαν να δουν πώς και πού χάθηκε εκείνος. Το κύμα βγήκε θεριό στην παραλία. Κόκκινη έγινε η θάλασσα στα πόδια της και ρούφηξε κοχύλια, αγάπη και ζωή...
606 _91678
_aΜυθιστόρημα
606 _9284532
_aΝεοελληνική πεζογραφία
_z21ος αι.
676 _a889.34
700 1 _4070
_aΚαρατζά
_bΚάλη
801 _aGR
_bLIBR_Malevizi
_gAACR2