000 02125nam a2200265 4500
001 6201
010 _a960-03-2525-1
090 _a6201
100 _a20180914d2000 m||y0grey50050 ga
101 0 _agre
102 _aGR
105 _ay||||||||||ay
106 _ar
200 1 _aΑπόψε θα σου ορκιστώ πως σ' αγαπάω
_fΔημήτρης Κωνσταντάρας
_eΜυθιστόρημα
210 _aΑθήνα
_cΚαστανιώτης
_d2000
215 _a274 σ.
_d21 εκ.
330 _a«Απόψε θα σου ορκιστώ πως σ' αγαπάω» τραγουδούσαν ο Πάνος και η Άννα στα τέλη της δεκαετίας του '80. «Ταξίδευαν», ερωτεύονταν, γεύονταν μαζί τη ζωή και ξανάφτιαχναν τα όνειρά τους. Ένα ζευγάρι των sixties που, όπως όλοι οι συνομήλικοί τους, είδαν τα τείχη της Ιερουσαλήμ να γκρεμίζονται μπροστά τους και τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας να ξεραίνονται, αλλά αυτοί... εκεί. Μαζί. Παρέα με τα θερινά σινεμά και τα παγωτά ξυλάκι, με τους ήχους των Μπιτλς και τον Φόρμιγξ, με τον Μπομπ Ντίλαν και το Νέο Κύμα αργότερα, με τη δικτατορία και τη μεταπολίτευση, τον 9.84 και την ελεύθερη ραδιοφωνία, έζησαν τον πολύπαθο ερωτά τους. ...Με ένα κοφτερό ψαλίδι. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
606 _9284532
_aΝεοελληνική πεζογραφία
_z21ος αι.
606 _91678
_aΜυθιστόρημα
676 _a889.34
700 1 _4070
_aΚωνσταντάρας
_bΔημήτρης
_f(1946- )
801 _aGR
_bLIBR_Malevizi
_gAACR2