| 000 | 02215nam a2200265 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 001 | 4588 | ||
| 010 | _a960-211-011-2 | ||
| 090 | _a4588 | ||
| 100 | _a20180206d1988 m||y0grey50050 ga | ||
| 101 | 0 | _agre | |
| 102 | _aGR | ||
| 105 | _ay|||z|||000fy | ||
| 106 | _ar | ||
| 200 | 1 |
_aΑφηγήματα _fΕμμανουήλ Ροΐδης |
|
| 210 |
_a[Αθήναι] _cΝεφέλη _d1988 |
||
| 215 |
_a253 σ. _d17 εκ. |
||
| 225 | 1 |
_aΗ πεζογραφική μας παράδοση _v15 |
|
| 330 | _aΑπροσδιόριστο είδος γραφής, οπωσδήποτε εντελώς προσωπικό, ανάμεσα στο χρονικό, το δοκίμιο, τη μικρή μελέτη, την πληροφορία και τη βιωματική εμπειρία, τα περισσότερα αφηγηματικά κείμενα του Εμμανουήλ Ροΐδη που περιλαμβάνονται σ' αυτόν τον τόμο, δεν αποτελούν ίσως παρά "αφορμές" (με μοναδική εξαίρεση το τυπικά διηγηματογραφικό "Απολογία συριανού συζύγου") για μια αμεσότερη και πιο οικεία προσέγγιση του αναγνώστη. Η ανάγκη αυτής της αμεσότητας, που ποτέ βέβαια δεν φτάνει στην εξομολόγηση την τόσο ξένη προς την ιδιοσυγκρασία του, δεν είναι τυχαίο ότι συμπίπτει με την τελευταία δεκαετία της ζωής του, όταν οι αρρώστιες, η φτώχεια, τα γηρατειά τον απομακρύνουν ολοένα από το κέντρο της κοσμικής και κοινωνικής ζωής. [...] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) | ||
| 606 |
_947965 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z19ος αι. |
||
| 676 | _a889.32 | ||
| 700 | 1 |
_4070 _aΡοΐδης _bΕμμανουήλ Δ. _f(1836-1904) |
|
| 801 |
_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2 |
||