000 02147nam a2200265 4500
001 4246
010 _a960-03-1006-8
090 _a4246
100 _a20180104d1992 m||y0grey50050 ga
101 0 _agre
102 _aGR
105 _ay|||z||||000ay
106 _ar
200 1 _aΗ εποχή των καφέδων
_eΜυθιστόρημα
_fΓιάννης Ξανθούλης
210 _aΑθήνα
_cΚαστανιώτης
_d1992
215 _a212 [5] σ.
_d21 εκ.
330 _aΔε γνώριζα γι' αυτή την εποχή κι ούτε είχα ακουστά πως υπήρχε. Δεν ήξερα να αναγνωρίζω τα ίχνη και τις επιπτώσεις της. Μόνο όταν την άγγιξα, τον περασμένο Ιούλιο, ένιωσα φόβο για την ανάπλαση όσων ευαισθησιών ήμουν αναγκασμένος να ανασύρω από μια σκοτεινή ανάμνηση. Ανάμνηση εφιάλτης κι αγάπη μαζί. Κάτι είχε απωθήσει απ' τη μνήμη τον παλιό μου φίλο Ερμή κι άλλα πρόσωπα κι άλλες πτυχές δικές μου, επικίνδυνες. Κι αυτό το "κάτι" ξαναγύρισε έντονα και καταλυτικά τον Ιούλιο των διακοπών. Αυτό το κάτι ήταν που με παρέσυρε στην "Εποχή των Καφέδων", μέσα στη βελουδένια βραδινή υφή ενός αρχαίου πόνου. Πόνος παραμορφωμένος απ' το διεγερτικό εξωτισμό του καφέ και τις διαδρομές που επιβάλλει αυτή η νόθα εποχή, σφήνα στις άλλες.
606 _91678
_aΜυθιστόρημα
606 _9284532
_aΝεοελληνική πεζογραφία
_z21ος αι.
676 _a889.34
700 1 _4070
_aΞανθούλης
_bΓιάννης
_f(1947-)
801 _aGR
_bLIBR_Malevizi
_gAACR2