000			03321nam a2200277 4500
001			4070
010			_a978-960-453-566-8
090			_a4070
100			_a20171201d2009 m||y0grey50050 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_ay|||a|||000ay
106			_ar
200	1		_aΧορός μεταμφιεσμένων _fΜάρω Βαμβουνάκη
210			_aΑθήνα _cΨυχογιός _dc2009
215			_a289 [5] σ. _d21 εκ.
320			_aΠεριέχει βιβλιογραφία
330			_aΠριν από πολλά χρόνια, οι χοροί μεταμφιεσμένων ασκούσαν πάνω μου ποιητική γοητεία.Όταν με πήγαιναν στα bal d enfants του παγωμένου Φεβρουαρίου, όπως τα έλεγαν παλιά στα Χανιά, όταν χανόμουν σε ταινίες, μουσικές ή νουβέλες για τις παράδοξες τούτες γιορτές, κατακυριευόμουν από τη σαγήνη μιας ιλιγγιώδους δυνατότητας: η δυνατότητα να γίνεις για λίγο άλλος είναι μια ελευθερία απόλυτη! Οι χοροί μραμφιεσμένων, ρωγμή άλλου τόπου, ονειρικού , αμφίβολου όσο και πιθανού, πρόσφεραν την ευχέρεια να βιώσεις δίχως ενοχές, δίχως ντροπή ότι ψεύδεσια, εκείνο που ονειρευόσουν να είσαι.Να φορέσεις το προσωπείο που σου εξιδανικεύει το πρόσωπο.Σήμερα έχασαν την αίγλη τους κια όταν σπανίως μασκαρεύονται οι άνθρωποι, αυτό δεν έχει καθόλου από την παλιά έξαψη.Ντύνονται, μηχανικά σχεδόν, γιατί είναι έθιμο, για να διασκεδάσουν κάπως αλλιώς, γιατί το απαιτεί μια κοσμική πρόσκληση.Ο ποιητικός βυθός της μεταμφίεσης έχει στερέψει. Λέω πως τούτη η αλλαγή δεν είναι ασύνδετη από τον τρόπο που πια λειτουργούμε.Η σύγχυση ταυτότητας και η επισημοποιημένη υποκρισία των ρόλων, η μειωμένη προσωπικότητα, η απουσία κέντρου ζωής και η θεμιτή, η σχεδόν επιβεβλημένη διπλοπροσωπία για να επιβιώνεις κοινωνικά, για να αντέχεις τον εαυτό σου, έχουν κάνει τη μεταμφίεση μια καθημερινή κοπιαστική και αγχώδη ρουτίνα.Προς τι λοιπόν να ονειρεύεσαι μια πρόσκληση σε τέτοιους χορούς;
606			_91678 _aΜυθιστόρημα
606			_938163 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z20ός αι.
676			_a889.334
700		1	_4070 _aΒαμβουνάκη _bΜάρω _f(1948-)
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2