000 03282nam a2200277 4500
001 2924
010 _a978-960-16-6376-0
090 _a2924
100 _a20170130d2016 m||y0grey50050 ga
101 0 _agre
102 _aGR
105 _ay|||z|||000ay
106 _ar
200 1 _aΝεαρό άσπρο ελάφι
_eΜυθιστόρημα
_fΧ.Α. Χωμενίδης
210 _aΑθήνα
_cΠατάκης
_d2016
215 _a317 σ.
_d21 εκ.
225 1 _aΣύγχρονη ελληνική λογοτεχνία
_iΠεζογραφία
_v381
330 _a"... Το άσπρο όμως ελάφι... Όποιος το έχει δοκιμάσει θα σε διαβεβαιώσει πως η ευτυχία μπορεί να εδρεύει και στον ουρανίσκο. Όποιος το έχει γευτεί, έχει γευτεί παράδεισο. Τη στιγμή του βίαιου θανάτου του το νεαρό άσπρο ελάφι εκκρίνει μια ουσία ψυχοτρόπο, αγχολυτική, αφροδισιακή, που δεν έχει ανιχνευτεί πουθενά αλλού στη φύση. Που δεν έχει παρασκευαστεί σε κανένα εργαστήριο. Το νεαρό άσπρο ελάφι σκλαβώνει ισόβια όσους ποτέ το έφαγαν: Στην προοπτική μιας δεύτερης φοράς είναι πρόθυμοι να πατήσουν όρκους, να γκρεμίσουν τον κόσμο τους, να προδώσουν τους ανθρώπους τους. Γιατί να σταθώ εγώ εξαίρεση;" Πρώην συγγραφέας, πρώην άνθρωπος του κόσμου, πρώην όμορφος, ο Μηνάς Αβλάμης έχει αποσυρθεί εδώ και εφτά χρόνια στην Κέρκυρα. Έχει διαλέξει μια καθημερινότητα κενή από συγκινήσεις και από κραδασμούς. Είναι αποφασισμένος να μην την αλλάξει ποτέ και για κανένα λόγο. Το νεαρό άσπρο ελάφι θα τον ξαναβγάλει ξαφνικά στον δρόμο και θα τον οδηγήσει σε μια πόλη αλλόκοτη της Δυτικής Μακεδονίας. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με ολόκληρο το παρελθόν του. Τα πιο δικά του πρόσωπα, οι πιο έντονες σχέσεις της ζωής του, θα τον κυκλώσουν για να τον δικάσουν ή για να τον συγχωρήσουν. Μονάχα όμως ο ίδιος ο Μηνάς Αβλάμης μπορεί να εξιλεωθεί για τη φριχτή, κρυφή αμαρτία που τον συνέτριψε ένα απόγευμα ανοιχτά της Τήνου...
606 _91678
_aΜυθιστόρημα
606 _9284532
_aΝεοελληνική πεζογραφία
_z21ος αι.
676 _a889.34
700 1 _4070
_aΧωμενίδης
_bΧρήστος Αλ.
_f(1966-)
801 _aGR
_bLIBR_Malevizi
_gAACR2