000			03429nam a2200277 4500
001			2907
010			_a978-960-16-7083-6
090			_a2907
100			_a20170127d2016 m||y0grey50050 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_a|||||||||||ay
106			_ar
200	1		_aΜικρό χρονικό τρέλας _eΑυτοβιογραφικό μυθιστόρημα _fΑύγουστος Κορτώ
210			_aΑθήνα _cΠατάκης _dc2016
215			_a246 [5] σ. _d21 εκ.
225	1		_aΣύγχρονη ελληνική λογοτεχνία _iΠεζογραφία _v391
330			_aΣτις 28 Δεκέμβρη του 2008, στις τρεις τα χαράματα, ο μεγαλύτερος φόβος μου έγινε πραγματικότητα: κατά το κοινώς λεγόμενον, τρελάθηκα. Το μυαλό μου -ο κόσμος μου- γκρεμίστηκε και τη θέση του πήρε μια παντοδύναμη ψύχωση, που σαν παράσιτο με ξενιστή τον ίδιο μου τον εαυτό τρεφόταν και θέριευε με τις παρανοϊκές ιδέες που γεννούσε ασταμάτητα: ήμουν ο νεός Δαλάι Λάμα, ο Φύλακας στη σίκαλη, πληρωμένοι δολοφόνοι παραμόνευαν στο κατόπι μου. Σ' αυτό μου το παραλήρημα, ολοζώντανο ακόμα στη μνήμη μου, στη σύντομη νοσηλεία μου και στην κατοπινή, θανατερή μου κατάθλιψη, παρέσυρα κι οδήγησα στην απόγνωση όλους τους ανθρώπους της καρδιάς μου, που μ' έβλεπαν άξαφνα κατακερματισμένο από μιαν ανεξέλεγκτη ψυχική ασθένεια. Ο ζοφερός Δεκέμβρης του '08 στη μουδιασμένη Αθήνα. Το ιερό κόκκινο χρώμα. Κι η αυτόχειρας μάνα μου, που χρόνια μετά επιστρέφει από τον Άδη. Στο βιβλίο αυτό έγραψα όλα όσα θυμάμαι, χωρίς ν' αλλάξω τίποτα και μην κρατώντας τίποτα κρυφό. Γιατί χάρη σ' αυτές τις αδιανόητες μέρες, κατάφερα, μες στα συντρίμμια του μυαλού μου, να βρω έναν νέο εαυτό και τον δύσκολο δρόμο που οδηγεί στην ψυχική γαλήνη. Κι ενώ η ιστορία μου μοιάζει μοναδική, το τέρας της ψυχικής αρρώστιας και του φόβου που σκορπάει είναι κοινό για όλους μας, όπως και το θηρίο της αγάπης και της κάθε ανθρώπινης δύναμης. Γιατί η ψυχή μας δεν είναι φτιαγμένη ν' αρκείται στη δυστυχία.
606			_9316516 _aΑυτοβιογραφικό μυθιστόρημα
606			_9284532 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z21ος αι.
676			_a889.34
700		1	_4070 _aΚορτώ _bΑύγουστος _f(1979-)
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2