000			02772nam a2200253 4500
001			2486
010			_a960-8342-33-3
100			_a20160923d2005 m||y0grey50050 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_aa z 000yy
106			_ar
200	1		_aΤα παιδιά της μοναξιάς _fΚατερίνα Ζωιτοπούλου - Μαυροκεφαλίδου
210			_aΑθήνα _cΠαρασκήνιο _d2005
215			_a173 σ. _d21 εκ. _cασπρ. φωτ.
330			_aΜέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου παρελαύνουν πρόσωπα και γεγονότα χαμένα στο παρελθόν. Πρόσωπα που χάθηκαν στις φυλακές και τα ξερονήσια που ακολούθησαν τον Εμφύλιο. Γεγονότα που σημάδεψαν τη μοίρα αυτού του τόπου. Τα υγρά μάτια ενός κοριτσιού καταγράφουν τα γεγονότα και προπαντός τα πρόσωπα του Εμφύλιου. Τον πατέρα που φεύγει κυνηγημένος, τη μάνα που άρρωστη οδηγείται στα ξερονήσια, τους θείους και τις θείες, τους φίλους και τους συγγενείς που απομένουν. Κι εκείνο που απομένει, τελικά, στην ψυχή του αναγνώστη είναι η απώλεια. Με τι, αλήθεια, μπορεί να συγκριθεί η απώλεια του πατέρα ή της μάνας; Τι απομένει στην ψυχή ενός παιδιού, όταν οι προσωπικοί του ήρωες χάνονται και φαίνεται σαν να το εγκαταλείπουν; Τα μάτια της συγγραφέως που τόσα χρόνια ήταν βουβά, τώρα μιλούν και κρίνουν. Κρίνουν γονείς, φίλους, εχθρούς, γεγονότα. Τα μάτια των παιδιών είναι οι μεγάλοι κριτές μας. Κριτές δικοί μας και της Ιστορίας. Και η απώλεια, η εγκατάλειψη δεν ξεχνιέται ποτέ. Ίσως, μόνο, αν καταφέρει κανείς να συγχωρήσει...
607			_94445 _aΕλλάς _xΙστορία _xΠροσωπικές αφηγήσεις _zΕμφύλιος πόλεμος, 1944-1949
676			_a949.5074092
700		1	_4070 _aΜαυροκεφαλίδου - Ζωιτοπούλου _bΚατερίνα _f(1937-)
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2
090			_a2486