000			04639nam0a2200289 4500
001			2478
010			_a978-960-16-5485-0
100			_a20160922h20152013cd|y0grey5005 ga
101	1		_agre _cfre
102			_aGR
105			_aa||||||||||ay
106			_ar
200	1		_aΟ μικρός Νικόλας έχει μπελάδες _fΡενέ Γκοσιννύ _gεικονογράφος Ζαν- Ζακ Σενπέ _gμετάφραση Ρίτα Κολαΐτη
210			_aΑθήνα _cΠατάκης _d2015, c2013
215			_a173 σ. _cεικ. _d18 εκ.
225	1		_aΣύγχρονη λογοτεχνία _iΟ μικρός Νικόλας
312			_aΤίτλος πρωτοτύπου: Le Petit Nicolas a des ennuis, 1964
330			_aΟ ΖΟΑΚΙΜ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΧΤΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ σήμερα ήρθε, αλλά αργοπορημένος, έδειχνε κατσούφης και μας ξάφνιασε όλους. Δε μας ξάφνιασε το γεγονός ότι ο Ζοακίμ ήρθε αργοπορημένος και κατσούφης, γιατί πάντα έτσι έρχεται στο σχολείο, προπαντός όταν έχουμε διαγώνισμα στη γραμματική αυτό που μας ξάφνιασε ήταν ότι η δασκάλα, χαμογελαστή, του είπε: "Συγχαρητήρια, συγχαρητήρια, Ζοακίμ! Θα πρέπει να είσαι πολύ ευτυχισμένος, έτσι δεν είναι;". Εμείς ξαφνιαστήκαμε ακόμα περισσότερο, γιατί, παρότι η δασκάλα μας κι άλλες φορές ήταν καλή με τον Ζοακίμ (είναι απίθανη και καλή με όλους), δεν του είχε δώσει ποτέ, μα ποτέ, συγχαρητήρια. Αλλά ο Ζοακίμ δεν έδειξε να χαίρεται και, με το ίδιο κατσούφικο ύφος, πήγε και κάθισε στο θρανίο του, δίπλα στον Μεξάν. Γυρίσαμε όλοι και τον κοιτάξαμε, αλλά η δασκάλα χτύπησε την έδρα με τον χάρακα και μας είπε να καθίσουμε φρόνιμα, να κοιτάξουμε τη δουλειά μας και να αντιγράψουμε το κείμενο από τον πίνακα "χωρίς λάθη, σας παρακαλώ". Και μετά άκουσα τη φωνή του Ζοφρουά πίσω μου: "Πες το και στους άλλους! Ο Ζοακίμ έχει αδερφάκι!". Στο διάλειμμα μαζευτήκαμε όλοι γύρω από τον Ζοακίμ, που στεκόταν ακουμπισμένος στον τοίχο με τα χέρια στις τσέπες, και τον ρωτήσαμε αν στ' αλήθεια είχε αδερφάκι. "Ναι, ρε σεις" μας είπε ο Ζοακίμ. "Χτες το πρωί ο μπαμπάς μου ήρθε και με ξύπνησε. Ήταν ντυμένος, αλλά αξύριστος, γελούσε ολόκληρος, με φίλησε και μου είπε ότι, στη διάρκεια της νύχτας, απόκτησα αδερφάκι. Ύστερα μου είπε να ντυθώ γρήγορα και πήγαμε στο νοσοκομείο, όπου ήταν η μαμά ξαπλωμένη σ' ένα κρεβάτι, αλλά δε φαινόταν τόσο χαρούμενη όσο ο μπαμπάς, και δίπλα της ήταν μια κούνια με το αδερφάκι μου". "Τι ωραία, είπα, αλλά εσύ δε φαίνεσαι και πολύ χαρούμενος!". "Και γιατί να είμαι;" είπε ο Ζοακίμ. "Πρώτα απ' όλα είναι κακάσχημο. Ένα τόσο δα πράμα, κατακόκκινο, που τσιρίζει συνεχώς κι όλοι το βρίσκουν χαριτωμένο. Έτσι και τσιρίξω εγώ λιγάκι στο σπίτι, μου λένε μέσως να πάψω, άσε που ο μπαμπάς μου μου λέει ότι είμαι ένας ανόητος και του ζαλίζω τα αυτιά
606			_9284932 _aΠαιδική λογοτεχνία, Γαλλική
700		1	_aGoscinny _bRené _f(1926-1978) _4070
702		1	_921105 _aΚολαΐτη _bΡίτα _4730
702		1	_981742 _aSempe _bJean _4440
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2
090			_a2478