000			04164nam a2200325 4500
001			2416
010			_a978-618-5029-64-7 _b(τ.1)
010			_a978-618-5029-65-4 _b(τ.2)
010			_a978-618-5029-66-1 _b(set
090			_a2416
100			_a20160920d2014 m||y0grey50050 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_ay|||z|||000ay
106			_ar
200	1		_aΟ τελευταίος πειρασμός _fΝίκος Καζαντζάκης _gεισαγωγή - επιμέλεια Νίκος Μαθιουδάκης
210			_aΑθήνα _cΈθνος _dc2014
215			_a2 τ. _d20 εκ.
225	1		_a130 Χρόνια Καζαντζάκης
300			_aΕιδική έκδοση για το Έθνος της Κυριακής
330			_a«Τίναξε το κεφάλι κι ολομεμιάς θυμήθηκε πού βρίσκουνταν, ποιος ήταν και γιατί πονούσε. Άγρια αδάμαστη χαρά τον συνεπήρε, όχι, όχι δεν ήταν άναντρος, λιποτάχτης, προδότης, όχι, όχι, ήταν καρφωμένος στον σταυρό, τίμια στάθηκε ως το τέλος, κράτησε το λόγο του, μια αστραπή, τη στιγμή που φώναξε "Ηλί! Ηλί !" και λιποθύμησε, τον άρπαξε ο Πειρασμός και τον πλάνεσε, ψέματα οι χαρές, οι παντρειές, τα παιδιά. Ψέματα τα χούφταλα, ξευτιλισμένα γεροντάκια, που τον φώναζαν άναντρο, λιποτάχτη, προδότη. Όλα, όλα, φαντάσματα του Πονηρού! Ζουν και βασιλεύουν οι Μαθητές του, πήραν τις στεριές και τις θάλασσες και διαλαλούν το Καλό Μαντάτο. Τα πάντα έγιναν όπως πρέπει, δόξα σοι ο Θεός! Έσυρε φωνή θριαμβευτικιά: - Τετέλεσται! Κι ήταν σα να 'λεγε: Όλα αρχίζουν.» Η δυαδική υπόσταση του Χριστού στάθηκε για μένα πάντα βαθύ, ανεξερεύνητο μυστήριο. Η λαχτάρα, η τόσο ανθρώπινη, η τόσο υπεράνθρωπη, να φτάσει ο άνθρωπος ως τον Θεό ή, πιο σωστά, να επιστρέψει ο άνθρωπος στον Θεό και να ταυτιστεί μαζί του. Η νοσταλγία αυτή, η τόσο μυστική και συνάμα πραγματική, άνοιξε μέσα μου πληγές και πηγές μεγάλες. Από τη νεότητά μου η πρωταρχική αγωνία μου, από όπου πήγαζαν όλες οι χαρές μου κι όλες μου οι πίκρες, ήταν τούτη: η ακατάπαυστη, ανήλεη πάλη ανάμεσα στο πνεύμα και στη σάρκα. (Από τον πρόλογο της έκδοσης) Ο Καζαντζάκης αποφασίζει να μιλήσει για τον άνθρωπο όπως είναι. Τον άνθρωπο που ο ίδιος πιστεύει και αγαπά πραγματικά, και το αποδεικνύει δίνοντάς του την επιλογή να κάνει την πορεία από το ένα άκρο στο άλλο. Να βυθιστεί στην αμαρτία και να εξαγνιστεί χάρη στη δική του θέληση, σε συνδυασμό με την αγάπη του Θεού και την επιθυμία του να του δώσει κι άλλες ευκαιρίες.
606			_91678 _aΜυθιστόρημα
606			_938163 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z20ός αι.
676			_a889.332
700		1	_4070 _aΚαζαντζάκης _bΝίκος _f(1883-1957)
702		1	_4080 _4340 _9284132 _aΜαθιουδάκης _bΝίκος
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2