000			03004nam a2200277 4500
001			2368
010			_a978-960-503-279-1
090			_a2368
100			_a20160916d2013 m||y0grey50050 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_ay|||z|||000zy
106			_ar
200	1		_aΤο χρονικό των τριών ημερών _fΚωστούλας Μητροπούλου
210			_aΑθήνα _cΔημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη _d2013
215			_a179 σ. _d16 εκ.
225	1		_aΟ Ελληνικός Εικοστός Αιώνας σαν Μυθιστόρημα _v8
300			_aΕιδική έκδοση για την εφημερίδα ''Τα Νέα''
330			_aΕδώ ληξιαρχείο. Καταγραφή ονομάτων. Με τη σειρά ή ανάκατα. Άτσαλα. Εδώ σταθμός, εδώ σταθμός. Πάγκοι παλιοί, ξύλινοι. Στη σειρά, περιμένουν. Συγγενείς και φίλοι. Πιο πολύ, μένουν. Όχι περιμένουν. Μένουν. Απλά. Σαν να 'ναι μια σειρά από σπασμένα ενθύμια. Πολύ παλιά και πολύ σπασμένα. Στα δύο. Στα οχτώ. Στα δεκάξι. Παλιά ενθύμια για να διαγωνίζεται η μνήμη. Και μια φωτογραφία με ήλιο. «Ο γιος μου», λέει με περηφάνια. Σταθερά και με περηφάνια. Περσινή. Πού θα πεί «φανταστείτε τον εφέτος». Δυο μέτρα. Ξανθός. Γαλανός. Τραγουδούσε. «Έχεις φωνή», του `λεγαν. Αυτός γελούσε. «Εγώ θα χτίζω πόλεις», έλεγε. Τώρα εκτεθειμένος μπροστά στους ξύλινους παλιούς πάγκους. Στο ληξιαρχείο. Τμήμα θανάτων. Εκτεθειμένος. «Χαράλαμπος Ευλαμπίδης». Τραγουδούσε. Το ληξιαρχείο είναι σκοτεινό. Τα ξανθά του μαλλιά φαίνονται μαύρα. Τα γαλάζια του μάτια δεν φαίνονται καθόλου. 'Άσπρα. «Είναι ο γιος μου», ξαναλέει η γυναίκα με τα μαύρα. Περσινή φωτογραφία. Ήρεμα και περήφανα. «Μπάμπη τον φώναζαν. Πρώτος στο τραγούδι. Στη Σχολή είχε μπει τρίτος. Έχτιζε πολιτείες στο μυαλό του. Δυο μέτρα ήταν. Ο γιος μου. Κοιτάξτε».
606			_938163 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z20ός αι.
676			_a889.83403
700		1	_4070 _aΜητροπούλου _bΚωστούλα _f(1935-2004)
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2