000 | 03008nam a2200265 4500 | ||
---|---|---|---|
001 | 2328 | ||
010 | _a978-960-496-259-4 | ||
090 | _a2328 | ||
100 | _a20160915e2011 m||y0grey50050 ga | ||
101 | _agre | ||
102 | _aGR | ||
105 | _ay|||z|||000ay | ||
106 | _ar | ||
200 | 1 |
_aΤο θρόισμα της λεύκας _eΜυθιστόρημα _fΦανή Πανταζή |
|
210 |
_aΑθήνα _cΨυχογιός _d2011 |
||
215 |
_a537 [5] σ. _d20 εκ. |
||
330 | _aΗ Μαρίνα κοίταξε το νερό που έτρεχε στη γούρνα και μετά τη λεύκα που θρόιζε απαλά πάνω από το κεφάλι της. Είχε συνδέσει αυτό το θρόισμα με την παρουσία της μητέρας της. Και τώρα, νόμιζε ότι άκουγε τη φωνή της να ψιθυρίζει κάτι. Αφουγκράστηκε καλύτερα για να ξεχωρίσει τα λόγια. Θα σ' αγαπάω πάντα... Θα σε προσέχω από ψηλά... Μα πώς δεν το είχε σκεφτεί αυτό; Η μαμά της την παρακολουθούσε και την πρόσεχε από ψηλά! Kαρπός ενός μεγάλου έρωτα, η Μαρίνα ζει τα πρώτα παιδικά της χρόνια μέσα στη θαλπωρή που της εξασφαλίζουν η αγάπη και η στοργή των γονιών της. Πολύ μικρή όμως χάνει τη μητέρα της και βιώνει τη μοχθηρία της μητριάς της, η οποία, μετά το θάνατο και του πατέρα, κυριεύεται από μια ανεξέλεγκτη μανία εκδίκησης απέναντί της. Το αποκορύφωμα είναι μια πλεκτάνη που στέλνει την ανύποπτη Μαρίνα στη φυλακή με βαρύτατες κατηγορίες. Στην άλλη άκρη της πόλης, ο Παναγιώτης γνωρίζει από μικρός την ορφάνια και τη μιζέρια. Το αγόρι μεγαλώνει στους δρόμους, στα ορφανοτροφεία και τα αναμορφωτήρια. Και όμως, η μοίρα έχει αναθέσει στον Παναγιώτη ένα ρόλο καταλυτικό. Εντελώς αναπάντεχα, οι δρόμοι τους διασταυρώνονται μόνο για μια στιγμή. Θα σταθεί όμως αυτό αρκετό για να βρει εκείνος τη λύτρωση και η Μαρίνα την ευτυχία | ||
606 |
_91678 _aΜυθιστόρημα |
||
606 |
_9284532 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z21ος αι. |
||
676 | _a889.34 | ||
700 | 1 |
_4070 _aΠανταζή _bΦανή |
|
801 |
_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2 |