000			03515nam a2200289 4500
001			1894
010			_a960-699-192-Χ
090			_a1894
100			_a20160819h20062005m||y0grey50050 ga
101			_agre
102			_aGR
105			_ay|||z|||000ay
106			_ar
200	1		_aΟ έρωτας δεν κάνει για πιλότος _fΧρήστος Φασούλας _gεπιμέλεια κειμένου Κατερίνα Λελούδη
210			_aΑθήνα _cΜίνωας _d2006, c2005
215			_a398 [2] σ. _d20 εκ.
225	1		_aΣύγχρονη ελληνική λογοτεχνία
330			_a"Σαν να μην πέρασε μια μέρα... Θα πατούσε τα τριάντα τέσσερα σ' ένα εξάμηνο αλλά το πρόσωπό της παρέμενε κοριτσίστικο, το κορμί της στιλάτο. Κοίταζα τον αλήστου μνήμης μπούστο της και τα σφιχτά της πόδια κι ένιωθα γέρος μπροστά της, και μάλιστα πορνόγερος έτσι που κοίταζα..."Ξέρεις, Αλίκη, δεν παντρεύεσαι μόνο εσύ. Παντρεύομαι κι εγώ..."Την κάρφωσα με βλέμμα σουβλερό, περιμένοντας να τη δω να πλαντάζει στο κλάμα. Και το βλέμμα μου έγινε θριαμβευτικό, παρατηρώντας την αντίδρασή της. Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα και μετά υγράνθηκαν.Έπειτα άρχισε να ρουφάει τη μύτη της. Κι ύστερα φτερνίστηκε".Καλαμπούρι... Έτσι την είδε ο Χάρης τη ζωή του. Σαν καλαμπούρι. Σαν κωμωδία. Σαν παρωδία. Μόνο που την είδε έτσι κατόπιν εορτής, από τη σκοπιά του θεατή, που έβλεπε την ταινία της ζωής του, τηνπτήση της ζωής του, ανήμπορος να της χαράξει καινούρια πορεία. 'Αλλωστε, την πορεία την είχε χαράξει ο πιλότος, που δεν έβλεπε την τύφλα του. Γιατί τον είχε εμπιστευτεί; Δεν ήξερε, δε ρώταγε;Ο Έρωτας, ως γνωστόν, είναι τυφλός, δεν κάνει για πιλότος... Παρά τη στραβωμάρα του, ωστόσο, εκτός από τις πτήσεις, του άρεσαν και τα παιχνίδια. Και κυρίως "το παιχνίδι που παίζεται μόνο με δύο". Αυστηρά με δύο. Ο Χάρης και η Αλίκη... Ο Χάρης και η Λίνα... Ο Χάρης και η Γωγώ... Ο Χάρης και η Χριστίνα... Ο Χάρης και τα πιπίνια... Ο Χάρης και η καριέρα... Ο Χάρης και ο μύθος... Ο Χάρης και η πτήση... Ο Χάρης και η πτώση...
606			_91678 _aΜυθιστόρημα
606			_9284532 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z21ος αι.
676			_a889.34
700		1	_4070 _aΦασούλας _bΧρήστος _f(1961-)
702		1	_4340 _9185280 _aΛελούδη _bΚατερίνα
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2