000 01822nam a2200265 4500
001 1605
010 _a960-219-051-5
090 _a1605
100 _a20160725d1995 m||y0grey50050
101 _agre
102 _aGR
105 _ay|||a|||000ay
106 _ar
200 1 _aΣώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες
_fΜαρία Λαμπαδαρίδου - Πόθου
210 _aΑθήνα
_cΚαλέντης
_dc1995
215 _a219 [2] σ.
_d21 εκ.
330 _aΟ όρκος της μνήμης και η αναζήτηση του χαμένου παραδείσου της ευτυχίας οδηγούν τους δύο παλιούς εραστές στον τόπο του φεγγαριού και της πρώτης μαγείας. Ώριμοι και κουρασμένοι, θα ζήσουν εκεί ένα άλλο πάθος μέσα από τις μνήμες και την αγρύπνια του σώματος. Γιατί το σώμα θυμάται όχι μόνο την αγάπη. Θυμάται τονπόνο και την ερημιά. Την άβυσσο που κουβάλησε από τις περιπλανήσεις του. Και προφητεύει. Έτσι το παρόν βιώνεται σαν αντήχηση του παραδείσου που χάθηκε. Με όλη τη φόρτιση που δημιουργεί η νοσταλγία του χαμένου.
606 _91678
_aΜυθιστόρημα
606 _938163
_aΝεοελληνική πεζογραφία
_z20ός αι.
676 _a889.334
700 1 _4070
_aΛαμπαδαρίδου - Πόθου
_bΜαρία
_f(1933-)
801 _aGR
_bLIBR_Malevizi
_gAACR2