000			02989nam a22002773 4500
001			14908
010			_a978-960-503-497-9
100			_a20231013d2014 m||y0grey50 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_aa||||||||||||
106			_ar
200	1		_aΤο χιούμορ στην Αρχαία Ελλάδα _fεπιλογή κειμένων, εισαγωγή, σχόλια Ιω Σ. Τουλουμάκος
210			_aΑθήνα _cΔημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη _d2014
215			_a493 σ. _d19 εκ.
300			_aΕιδική έκδοση για την εφημερίδα 'Τα Νέα'
305			_aΑθήνα: Ζήτρος, 2003
330			_a.. Στις θρησκευτικές γιορτές και στους διάφορους αγώνες, στο θέατρο και στα συμπόσια, στις συνεδρίες της εκκλησίας του δήμου και της βουλής, στα δικαστήρια και στην αγορά, όπως και σε ορισμένα καταστήματα, δηλ. κουρεία, καπηλειά (παντοπωλεία), σκιραφεία (="κυβευτήρια") οι πολίτες συζητούσαν για πρόσωπα ή πράγματα της δημόσιας αλλά και της καθημερινής ζωής· στις συναναστροφές αυτές δεν έλειπε το χιούμορ. Το χιούμορ των αρχαίων Ελλήνων καταλαβαίνει επίσης κανείς αν γνωρίζει πόσο κοντά αισθάνονταν (όπως άλλωστε και είναι) την χαρά με τη λύπη, την ευτυχία με την δυστυχία, την ζωή με τον θάνατο, (τον οποίο περίμεναν συχνά στην αρρώστια και πιο συχνά στον πόλεμο). Χωρίς να "απωθούν" (με την ψυχολογική σημασία του όρου) τον θάνατο, χαίρονταν την ζωή, δηλ. χαίρονταν και για τα μικρά πράγματα (όπως άλλωστε συνέβαινε παλαιότερα στην Ελλάδα και αλλού). Από το γεγονός ότι στην αρχαία Ελλάδα δημιουργήθηκε συγχρόνως η τραγωδία και η κωμωδία καταλαβαίνει κανείς και το χιούμορ των αρχαίων Ελλήνων· επιγραμματικά το εκφράζει το ωραίο απόφθεγμα "η τραγωδία και η κωμωδία γράφονται με τα ίδια γράμματα"
606			_910732 _aΣάτιρα, Ελληνική
676			_a887
700		1	_4072 _4080 _aΤουλουμάκος _bΙωάννης Σ.
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2
090			_a14908