000			02909nam a2200277 4500
001			14398
010			_a978-618-07-0050-3
100			_a20230802d2022 m||y0grey50 0 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_a||||||||000ay
106			_ar
200	1		_aΝα είχα λέει, μια τρομπέτα _eΜυθιστόρημα _fΜάρω Δούκα
205			_a3η έκδ.
210			_aΑθήνα _cΠατάκης _d2022
215			_a374 σ. _d20 εκ.
225	1		_aΠεζογραφία _v526
330			_aΠαραµιλητό, ονειροπόληµα, η χειµαρρώδης εξοµολόγηση µιας γυναίκας από πλατεία σε πλατεία, από γειτονιά σε γειτονιά, από παγκάκι σε παγκάκι. Από το εδώ στο εκεί, από την Αθήνα του σήµερα στην Κρήτη των παιδικών της χρόνων. Ασφαλής µέσα στις φαντασιώσεις της, βέβαιη ότι η ζωή της εξαρτάται από τα µικρά και τα ταπεινά, παίρνει τους δρόµους µε τις τρεις πεθαµένες γιαγιάδες της για συντροφιά: την όµορφη Αφροδίτη, µε τα παραµύθια και τις γητειές· τη Σφακιανή Εργινιά, τη βουνίσια αρχόντισσα µε τα δώρα· την περίλυπη Φιλαρέτη, τη σπουδαγµένη, µε τα ιταλικά και το µαντολίνο της. Εικόνες, σκέψεις, εµµονές, περιπλανήσεις, στόµατα πεινασµένα για ιστορίες, καθείς και το παγκάκι του. Έρωτες, γάµοι, φονικά, πανηγύρια και γεννητούρια, η ορµή του χρόνου, το βουητό της Ιστορίας, πόλεµοι, κακουχίες, ο µόχθος των ανθρώπων. Κατίνα-Κάτια-Κατίγκω, η αµετανόητη Κάκια που ονειρευόταν ότι τρέχει µε το έλκηθρο στο χιονισµένο άγνωστο. Από ένα δυάρι στην Πατησίων, µ' ένα παγκάκι ορµητήριο, γεννήθηκε ή δεν γεννήθηκε ακόµη, όλα έχει την τέχνη να τα επινοεί. Παιγνιώδης, παθιασµένη, τρυφερή, γλυκόπικρη, µια αφήγηση ποταµός για τη διαχρονική γυναικεία εµπειρία.
606			_938163 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z20ός αι.
676			_a889.334
700		1	_4070 _aΔούκα _bΜάρω _f(1947-)
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2
090			_a14398