000			03686nam a2200277 4500
001			14393
010			_a978-960-05-1826-9
100			_a20230802d2022 m||y0grey50 0 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_ay||||||||||ay
106			_ar
200	1		_aΤο τελευταίο ποστάλι _eμυθιστόρημα _fΦαίδων Ταμβακάκης
205			_a2η έκδ.
210			_aΑθήνα _cΒιβλιοπωλείον της Εστίας - Ι.Δ. Κολλάρου _d2022
215			_a367 [1] σ. _d20 εκ.
225	1		_aΣύγχρονη ελληνική πεζογραφία _v264
330			_a«Ο Ευσχημονίδης, παιδί Κωνσταντινουπολίτη βιομήχανου, δεν είχε καλά-καλά προλάβει να αναλάβει το εργοστάσιο υφασμάτων, όταν άρχισαν οι απελάσεις του '64, με σαμποτάζ κι οργανωμένες ομάδες να εμποδίζουν τους εργάτες να δουλέψουν στου Ρωμιού. Ένα απόγευμα μετά το τένις, τον ειδοποίησαν ότι χάθηκε η περιουσία του. Ζήτησε από τον οδηγό του να τον αφήσει στο αεροδρόμιο, και λίγες ώρες αργότερα προσγειώθηκε στο Ελληνικό στα λευκά, σορτσάκι, μπλούζα, κάλτσες και αθλητικά παπούτσια, και μόνη αποσκευή μια ξύλινη ρακέτα Dunlop. Χωρίς δραχμές, με λίγες τούρκικες λίρες, έφτασε στους συγγενείς του στο Φάληρο, στην καρότσα τρίκυκλου.» Σ' ένα από τα τελευταία δρομολόγια του πλοίου από τη νότια Αφρική προς το νησί της Αγίας Ελένης, τόπο εξορίας του Ναπολέοντα, ο «Ναύαρχος» Αντώνης Μάρκελλος, χρεοκοπημένος το 2017 τσιμεντοβιομήχανος, αφηγείται τις ιστορίες ανθρώπων που συνδέθηκαν με τις τύχες της ναυαγισμένης πια εταιρείας του. Τις πέντε μέρες του ταξιδιού, ταυτίζει με παιγνιώδη διάθεση πολλούς από τους τωρινούς συνεπιβάτες του με πρόσωπα του παρελθόντος του και εξιστορεί βίους με ειρωνικό τέλος. Στόχος του, να καταγραφεί το χρονικό της εταιρείας με πρότυπο ένα αρχαίο κινέζικο αντίστοιχο, όπου αυτοτελείς μικροπλοκές δίνουν αποφθεγματικά ένα πανόραμα κατασταλαγμένης σοφίας. Οι προσωπικές ιστορίες ανόδου και πτώσης των ανθρώπων γύρω από μια κορυφαία ελληνική βιομηχανία απηχούν απολαυστικά τη μεγάλη ιστορία του κλυδωνισμού της οικονομίας, της πολιτικής και της χώρας τα τελευταία εκατό χρόνια.
606			_9284532 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z21ος αι.
676			_a889.34
700		1	_4070 _aΤαμβακάκης _bΦαίδων _f(1960-)
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2
090			_a14393