000			03387nam a2200277 4500
001			12516
010			_a960-14-0986-6
100			_a20211101d2004 m||y0grey50 ga
101	0		_agre
102			_aGR
105			_ay||||||||||ay
106			_ar
200	1		_aΑμέσως τώρα πια _fΕύα Ομηρόλη
210			_aΑθήνα _cΕκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη _d2004
215			_a205 σ. _d20 εκ.
225	1		_aΕλληνική λογοτεχνία
330			_aΟ χρόνος δεν αποτελεί πια σπουδαίο μυστήριο, ξέρουμε ότι γεννήθηκε μαζί με το σύμπαν και είναι κιόλας 15 δισεκατομμυρίων ετών. Στην ηλικία του, θα περίμενε κανείς να είναι ωριμότερος, ωστόσο αυτός διασκεδάζει ακόμα με τα πιο αλλόκοτα παιχνίδια κι έτσι, άλλοτε τρέχει ορμητικός με ιλιγγιώδη ταχύτητα κι άλλοτε πάλι ακινητεί εντελώς. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσο διήρκεσε ένα τρυφερό φιλί ή πόσο κράτησε μια αγωνία. Απολαμβάνει να εξαπατά τους ανθρώπους πως τάχα θα είναι πάντοτε πιστός τους φίλος, όμως την τελευταία ώρα της ζωής τους, λίγο πριν εξαφανιστεί, τους αποκαλύπτει άσπλαχνα το φοβερό του μυστικό: όσα χρόνια κι αν έχεις ζήσει, στο τέλος πάντοτε νομίζεις πως έζησες μόνο μία μέρα.
330			_aΟ χρόνος δεν αποτελεί πια σπουδαίο μυστήριο, ξέρουμε ότι γεννήθηκε μαζί με το σύμπαν και είναι κιόλας 15 δισεκατομμυρίων ετών. Στην ηλικία του, θα περίμενε κανείς να είναι ωριμότερος, ωστόσο αυτός διασκεδάζει ακόμα με τα πιο αλλόκοτα παιχνίδια κι έτσι, άλλοτε τρέχει ορμητικός με ιλιγγιώδη ταχύτητα κι άλλοτε πάλι ακινητεί εντελώς. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσο διήρκεσε ένα τρυφερό φιλί ή πόσο κράτησε μια αγωνία. Απολαμβάνει να εξαπατά τους ανθρώπους πως τάχα θα είναι πάντοτε πιστός τους φίλος, όμως την τελευταία ώρα της ζωής τους, λίγο πριν εξαφανιστεί, τους αποκαλύπτει άσπλαχνα το φοβερό του μυστικό: όσα χρόνια κι αν έχεις ζήσει, στο τέλος πάντοτε νομίζεις πως έζησες μόνο μία μέρα.
606			_9284532 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z21ος αι.
676			_a889.34
700		1	_4070 _aΟμηρόλη _bΕύα
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2
090			_a12516