000			03290nam a22002773 4500
001			12113
010			_a960-03-0377-0
100			_a20210915d1989 m||y0grey50 ga
101	0		_agre
102			_aGR
106			_ar
200	1		_aΚαι πάλι για τον Ερωτόκριτο _eΠροσπάθεια προσδιορισμού του ποητή του _fΣπύρος Α. Ευαγγελάτος
210			_aΑθήνα _cΚαστανιώτης _d1989
215			_a51 σ. _d21 εκ.
225	1		_aΣκέψη, χρόνος και δημιουργοί _fΔιεύθυνση Θανάσης Θ. Νιάρχος
330			_aΑπό πολλές δεκαετίες έχει διαπιστωθεί η βαθύτατα ελληνική εθνική συνείδηση του ποιητή του «Ερωτόκριτου». Δεν είναι μόνο η ικανότητά του να πλάσει και να καταξιώσει ένα καινούριο ελληνικό λογοτεχνικό γλωσσικό όργανο, αλλά και η «συμπαντική» θεώρηση του ελληνικού κόσμου που προβάλλει: Αρχαία Αθήνα, Μακεδονία, Βυζάντιο, Κρήτη, Κύπρος κ.λπ. ενωμένα σαν μια ιστορική συνέχεια, «λειωμένα» στο ποιητικό του όραμα, «ξαναχυμένα» σε νέο καλούπι τέχνης που αντανακλούσε την αναγεννησιακή νεοελληνική -υπό βενετικό καθεστώς- θεώρηση του κόσμου: γι' αυτόν «ξαναγεννήθηκεν η φύση των πραμάτω». Πώς προσδιορίζεται ένας Έλληνας στη βενετοκρατούμενη Κρήτη του 17ου αιώνα; Ελληνικό κράτος δεν υπήρχε. Η ελληνική γλώσσα ήταν βέβαια «κοινή» στην τότε Κρήτη, πλάι στην ιταλική (βενετική διάλεκτο), την επίσημη γλώσσα. Όσο κι αν σήμερα -με αναχρονιστικά κριτήρια- μας φαίνεται τούτο «συντηρητικό» ή απλοϊκό, η μόνη βέβαιη απόδειξη ελληνικής εθνικής συνείδησης ήταν τότε το ορθόδοξο θρησκευτικό δόγμα. Στον «Ερωτόκριτο», Ορθοδοξία και αγάπη των νεοελληνικών παραδόσεων δείχνουν ακόμη οι αναφορές στα μοιρολόγια και η ιδιοφυής σύνθεση μοιρολογιών απ' τον ίδιο τον ποιητή.
600		1	_946221 _aΚορνάρος _bΒιτσέντζος _f(1553-1614) _xΕρμηνεία και κριτική
604			_9168222 _aΚορνάρος, Βιτσέντζος (1553-1614) _tΕρωτόκριτος
606			_97340 _aΚρητική λογοτεχνία _xΙστορία και κριτική
676			_a889.09
700		1	_4070 _aΕυαγγελάτος _bΣπύρος Αντ. _f(1940-)
801			_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2
090			_a12113