| 000 | 02744cam a2200289 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 001 | 1129 | ||
| 010 | _a960-216-042-Χ | ||
| 090 | _a1129 | ||
| 100 | _a20160426d2006 m||y0grey50050 ga | ||
| 101 | 1 |
_agre _crus |
|
| 102 | _aGR | ||
| 105 | _ay|||z|||000ay | ||
| 106 | _ar | ||
| 200 | 1 |
_aΟ αιώνιος σύζυγος _fΦιοντόρ Ντοστογιέβσκη _gμετάφραση Μάγδα Καϊναδά |
|
| 210 |
_aΑθήνα _cΕλευθεροτυπία _d2006 |
||
| 215 |
_a173 σ. _d22 εκ. |
||
| 330 | _aΚλαίνε οι ήρωες του Ντοστογιέφσκι. Κλαίνε από έρωτα, κλαίνε από χαρά, με μιαν ηδονή που άμα ξεσπάσει κυριαρχεί και κυριεύει όλα τα νεύρα. Όλος ο κόσμος φωνάζει, χοροπηδάει, γελάει, γονατίζει, κλαίει με λυγμούς, αλληλοαγκαλιάζεται - κι όλα αυτά ταυτόχρονα. Ο «αιώνιος σύζυγος» ενώ στρατολογεί ο ίδιος τους εραστές της γυναίκας του, όταν εκείνοι κλαίνε, κλαίει κι αυτός μαζί τους και επικαλείται όπως κι αυτοί τις ευχάριστες αναμνήσεις τους. Ταυτόχρονα στριφογυρίζει παραμονεύοντας στο μισοσκόταδο μ' ένα ανοιχτό ξυράφι και σκοτώνει την κόρη του αντίζηλού του που και αυτός ο ίδιος τη λατρεύει. Ο Ντοστογιέβσκη ήξερε πως οι ήρωές του δεν μοιάζουν με τους ανθρώπους που είχε συναντήσει στις "πολιτισμένες" χώρες. Όλοι αυτοί που σπρώχνουν τη δίψα τους για μια θρησκευτική πίστη μέχρι τη φρενίτιδα, μέχρι το σημείο να θυσιαστούν για τον μηδενισμό ή και τον αθεϊσμό ακόμα, σαν να προσφέρουν τον εαυτό τους θυσία σε αιμοδιψή είδωλα, δεν μοιάζουν καθόλου με τους ανθρώπους της Δύσης. | ||
| 606 |
_9284474 _aΡωσική λογοτεχνία _z19ος αι. |
||
| 606 |
_910677 _aΡωσικό μυθιστόρημα |
||
| 676 | _a891.733 | ||
| 700 | 1 |
_aDostoevskij _bFedor Mihajlovič _f(1821-1881) _4070 |
|
| 702 | 1 |
_4730 _9106971 _aΚαϊναδά _bΜάγδα |
|
| 801 |
_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2 |
||