000 03723nam a2200265 4500
001 10458
010 _a978-960-426-847-4
090 _a10458
100 _a20210202d2016 m||y0grey50 0 ga
101 0 _agre
102 _aGR
105 _ay||||||||||ay
106 _ar
200 1 _aΟδοντωτή μνήμη
_fΕυριδίκη Νικήτα
210 _aΑθήνα
_cΙολκός
_d2016
215 _a127 σ.
_d20 εκ.
330 _aΔύο αλληλοσυνδεόμενες ιστορίες εξάρτησης. Δύο παράλληλες -όχι χρονικά- αλλά συναισθηματικά ιστορίες ζωής. Ίσως και αγάπης, εάν η αγάπη φτάνει ως εκεί που βλέπει κανείς τα λάθη του στο πρόσωπο του άλλου ή βλέπει στο πρόσωπο αυτό τη σωτηρία από αυτά τα λάθη. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, κάποτε γονιών, πατέρας θύμα του πατέρα, μητέρα θύμα εκείνου. Ένα ζευγάρι νεαρών, άντρας θύμα του εαυτού, κοπέλα θύμα της μητέρας της. Ο καιρός κυλά μέσα σε τεχνητές χαρές, δάκρυα δειλίας, αλλά και αχτίδες ελπίδας, γιατί κάποτε, κάποιος χόρεψε πάνω στην μπαλαρίνα με τα κερασένια χείλη του λούνα παρκ, κάποια κολύμπησε ξέγνοιαστα σ' ένα κυκλαδίτικο νησί, κάποιος άλλος ζωγράφιζε τα χωράφια του χωριού του και κάποια άλλη αποκοιμιόταν μυρίζοντας την πίπα του πατέρα της στο σαλόνι. Στ' αλήθεια, γινόμαστε αυτό που μας κάνουν οι γονείς μας;
330 _aΔύο αλληλοσυνδεόμενες ιστορίες εξάρτησης. Δύο παράλληλες -όχι χρονικά- αλλά συναισθηματικά ιστορίες ζωής. Ίσως και αγάπης, εάν η αγάπη φτάνει ως εκεί που βλέπει κανείς τα λάθη του στο πρόσωπο του άλλου ή βλέπει στο πρόσωπο αυτό τη σωτηρία από αυτά τα λάθη. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, κάποτε γονιών, πατέρας θύμα του πατέρα, μητέρα θύμα εκείνου. Ένα ζευγάρι νεαρών, άντρας θύμα του εαυτού, κοπέλα θύμα της μητέρας της. Ο καιρός κυλά μέσα σε τεχνητές χαρές, δάκρυα δειλίας, αλλά και αχτίδες ελπίδας, γιατί κάποτε, κάποιος χόρεψε πάνω στην μπαλαρίνα με τα κερασένια χείλη του λούνα παρκ, κάποια κολύμπησε ξέγνοιαστα σ' ένα κυκλαδίτικο νησί, κάποιος άλλος ζωγράφιζε τα χωράφια του χωριού του και κάποια άλλη αποκοιμιόταν μυρίζοντας την πίπα του πατέρα της στο σαλόνι. Στ' αλήθεια, γινόμαστε αυτό που μας κάνουν οι γονείς μας
606 _9284532
_aΝεοελληνική πεζογραφία
_z21ος αι.
676 _a889.34
700 1 _4070
_aΝικήτα
_bΕυρυδίκη
801 _aGR
_bLIBR_Malevizi
_gAACR2