| 000 | 02700nam a2200301 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 001 | 10268 | ||
| 010 | _a978-960-6718-78-6 | ||
| 090 | _a10268 | ||
| 100 | _a20210112d2008 m||y0grey50 ga | ||
| 101 | 0 | _agre | |
| 102 | _aGR | ||
| 105 | _ay||||||||||fy | ||
| 106 | _ar | ||
| 200 | 1 |
_aΦώτα-Ολόφωτα _fΑλέξανδρος Παπαδιαμάντης |
|
| 210 |
_aΑθήναι _cΤο Ποντίκι _d2008 |
||
| 215 |
_a106 σ. _d20 εκ. |
||
| 327 | _aΟ σημαδιακός Η χτυπημένη Τρελή βραδιά Υπό την βασιλικήν δρυν Αμαρτίας φάντασμα Για την περηφάνια Η φωνή του Δράκου Τ' αστεράκι | ||
| 330 | _aΤην επαύριον ήσαν Φώτα. Την άλλην ημέραν Ολόφωτα. Την εσπέραν της μεγάλης εορτής, άμα τη τριημερεύσει της λεχούς και του παιδιού, έβαλαν την σκαφίδα κάτω εις το πάτωμα και την εγέμισαν με χλιαρόν νερόν βρασμένον με δάφνας και με μύρτους. Επρόκειτο να τελέσουν τα "κολυμπίδια" του παιδιού. Η καλή μαμμή, η Μπαλαλού, εξήπλωσε το βρέφος μαλακά επί των ηπλωμένων κνημών της και ήρχισε να λύη τα σπάργανα. Είχε νυκτώσει. Μία λυχνία και δύο κηρία έκαιον επί χαμηλής τραπέζης. Το παιδίον, παχύ, μεγαλοπρόσωπον, με αόριστον ροδίζοντα χρώτα, με βλέμμα γαλανίζον και τεθηπός, ανέπνεε και ησθάνετο άνεσιν, καθ' όσον απηλλάσσετο των σπαργάνων. Εμειδία προς το φως το οποίον έβλεπε, κ' έτεινε την μικράν χείρα δια να συλλάβη την φλόγα. Την άλλην χείρα την είχε βάλει εις το στόμα του, κ' επιπίλιζεν, επιπίλιζε. Τί ησθάνετο; Απερίγραπτον | ||
| 606 |
_9319208 _aΝέα Αθηναϊκή Σχολή |
||
| 606 |
_939146 _aΔιηγήματα, Νεοελληνικά |
||
| 606 |
_94718 _aΕλληνική ηθογραφία |
||
| 606 |
_947965 _aΝεοελληνική πεζογραφία _z19ος αι. |
||
| 676 | _a889.32 | ||
| 700 | 1 |
_4070 _aΠαπαδιαμάντης _bΑλέξανδρος _f(1851-1911) |
|
| 801 |
_aGR _bLIBR_Malevizi _gAACR2 |
||