1ος τόμος. Σεπτέμβριος 1922. Μια κραυγή απελπισίας γεμάτη πόνο, αγωνία και φρίκη σκίζει στα δύο τον ουρανό στο Αϊβαλί. Ο ορίζοντας χάνεται πίσω από τις πύρινες φλόγες που κατακαίουν τη Σμύρνη. Οι Τούρκοι έρχονται! "Καλύτερα να πνιγούμε, παρά να πέσουμε στα χέρια τους", σκέφτονται έντρομοι οι Αϊβαλιώτες και προσπαθούν απεγνωσμένα να γλιτώσουν από τη θηριωδία... Ανάμεσά τους, μια οικογένεια. Υπάρχοντα και ελπίδες συνωστίζονται βιαστικά μέσα σε μια μικρή βάρκα και βάζουν πλώρη για δεύτερη πατρίδα. Τα πικρά δάκρυα και τα αναφιλητά του ξεριζωμού γίνονται το τραγούδι που συνοδεύει το ταξίδι τους για μια καινούργια ζωή. Η μοίρα τους, όμως, γράφεται με μελανά γράμματα... Ναυαγοί, καραβοτσακισμένοι, θα φτάσουν στις ακτές της Βεγγάζης και θα ζήσουν μια αφάνταστη περιπέτεια στην Αφρική, στο πρώτο μυθιστόρημα της Τριλογίας "Τρεις Έλληνες από το Αϊβαλί";2ος τόμος. Επέζησαν από τη μικρασιατική καταστροφή. Μια μικρή βάρκα τους έσυρε στα βάθη του πελάγους και τους κράτησε μακριά, εκείνη την τραγική μέρα της σφαγής. Ο ήχος των κυμάτων έγινε γλυκό νανούρισμα, παρηγοριά στον καημό και στα αναφιλητά τους. Ώσπου η θάλασσα θύμωσε και, άσπλαχνη κι ορμητική, τους ξέβρασε σε μια άγρια και αφιλόξενη ήπειρο. Τίποτε, όμως, δεν έχει χαθεί ακόμη... Οι τρεις Έλληνες από το Αϊβαλί θα ενώσουν τα απομεινάρια της ζωής τους και θα συνεχίσουν το τραγικό οδοιπορικό τους στην έρημο της Αφρικής, έχοντας μια ελπίδα μόνο· να βρουν την οικογένεια του μικρού Κωνσταντή, που έπεσε στα δίχτυα δουλεμπόρων. Αντιμέτωποι με τα στοιχεία της φύσης, με άγρια θηρία, αλλά και με πρωτόγονες φυλές, θα περιπλανηθούν στην απέραντη έρημο των Βεδουίνων και στα σκλαβοπάζαρα της μαύρης ηπείρου, υπακούοντας στην κοινή μοίρα των ξεριζωμένων, όπως την περιγράφει ζοφερά ο Δ. Γιαννουκάκης στο δεύτερο μέρος της τριλογίας "Τρεις Έλληνες από το Αϊβαλί".