Το χαμόγελο του δράκου / Αλκυόνη Παπαδάκη
Γλώσσα: Ελληνικά.Χώρα: Ελλάδα.Δημοσίευση: Αθήνα : Διόπτρα, 2018Περιγραφή: 333 σ. ; 20 εκ.ISBN: 978-960-605-650-5.Dewey: 889.34Περίληψη: Εμείς... που κάναμε ψίχουλα την ψυχή μας για να ταΐσουμε τα όρνια. Εμείς... που περπατήσαμε μέσα στη βροχή γιατί δεν καταδεχτήκαμε να πάρουμε την ομπρέλα που μας πρόσφεραν οι άλλοι επ' αμοιβή... Εμείς... που περπατήσαμε στον υπόνομο μ' ένα τριαντάφυλλο στο χέρι. Εμείς... που κάναμε τον δράκο που φώλιαζε μέσα μας να χαμογελάσει. Εμείς... που φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, μόνο και μόνο για ν' απολαύσουμε τη θέα... Εμείς... που δεν ζητήσαμε ποτέ τα ρέστα της ζωής μας από τον ταμία. Να 'μαστε, λέει, στη βαρκούλα... και να 'χε φεγγαράδα... και ν' αρμενίζαμε....Θέμα - Θεματική επικεφαλίδα: Μυθιστόρημα | Νεοελληνική πεζογραφία -- 21ος αι Λίστες στις οποίες εμφανίζεται αυτό το τεκμήριο: Αγορά (2019)Τύπος τεκμηρίου | Τρέχουσα βιβλιοθήκη | Συλλογή | Ταξιθετικός αριθμός | Αριθμός αντιτύπου | Κατάσταση | Barcode | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου | Λογοτεχνία | 889.34 ΠαπΑ Χαμ (Περιήγηση στο ράφι(Άνοιγμα παρακάτω)) | αντ.2 | Διαθέσιμο | 21384 | |
![]() |
Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου | Λογοτεχνία | 889.34 ΠαπΑ Χαμ (Περιήγηση στο ράφι(Άνοιγμα παρακάτω)) | αντ.1 | Διαθέσιμο | 20559 |
Browsing Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου shelves, Collection: Λογοτεχνία Κλείσιμο περιήγησης ραφιού(Απόκρυψη περιήγησης ραφιών)
889.34 ΠαπΑ Τισ Τι σου είναι η αγάπη τελικά... | 889.34 ΠαπΑ Χαδ Το χάδι της Συμέλας | 889.34 ΠαπΑ Χαμ Το χαμόγελο του δράκου | 889.34 ΠαπΑ Χαμ Το χαμόγελο του δράκου | 889.34 ΠαπΑ Χει Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα | 889.34 ΠαπΑ Χει Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα | 889.34 ΠαπΑ Χρω Το χρώμα του φεγγαριού |
Εμείς... που κάναμε ψίχουλα την ψυχή μας για να ταΐσουμε τα όρνια. Εμείς... που περπατήσαμε μέσα στη βροχή γιατί δεν καταδεχτήκαμε να πάρουμε την ομπρέλα που μας πρόσφεραν οι άλλοι επ' αμοιβή... Εμείς... που περπατήσαμε στον υπόνομο μ' ένα τριαντάφυλλο στο χέρι. Εμείς... που κάναμε τον δράκο που φώλιαζε μέσα μας να χαμογελάσει. Εμείς... που φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, μόνο και μόνο για ν' απολαύσουμε τη θέα... Εμείς... που δεν ζητήσαμε ποτέ τα ρέστα της ζωής μας από τον ταμία. Να 'μαστε, λέει, στη βαρκούλα... και να 'χε φεγγαράδα... και ν' αρμενίζαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό τον τίτλο.
Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας για να αναρτήσετε ένα σχόλιο.