Τίτλος πρωτοτύπου: Always the sun

Το βασικό θέμα αυτού του μυθιστορήματος είναι η "επικοινωνία", ή καλύτερα, η έλλειψή της. Ο Gross έγραψε ένα δισυπόστατο βιβλίο, που επιφανειακά φαίνεται απλοϊκό στη γραφή του και κοινότυπο στην πλοκή του, όμως, στο βάθος θέτει κάποια επείγοντα και ανησυχητικά ηθικά ερωτήματα: «Τι θα έκανες, αν κάποιος που αγαπούσες, και κυρίως το ίδιο σου το παιδί, πληγωνόταν από κάποιον άλλον-, Πόσο μακριά θα μπορούσες να φτάσεις...;» Το κεντρικό θέμα του επικεντρώνεται στην προσπάθεια ενός πατέρα να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του γιου του, αποδεικνύοντας πόσο σημαντική είναι η επικοινωνία μεταξύ γονέων και παιδιών. Δείχνει πόσο μυστικοπαθή, μοναχικά και αινιγματικά μπορεί να είναι τα παιδιά και πόσο σπουδαίο είναι να συζητάς και να ασχολείσαι μαζί τους. Με το βιβλίο αυτό συνειδητοποιούμε πόσο δύσκολο και συνάμα αγχωτικό είναι το να είσαι γονιός. Μέσα από αυτό το μυθιστόρημα παρακολουθούμε έναν πατέρα, που στην προσπάθειά του να συνέλθει από την απώλεια της συζύγου του, μοιάζει ανίκανος να αποκρυπτογραφήσει την απρόβλεπτη συμπεριφορά του γιου του και κάνει τα αδύνατα δυνατά για να ικανοποιήσει όλες τις επιθυμίες του, όταν το μόνο που είχε ανάγκη το παιδί του είναι η συζήτηση και η σωστή καθοδήγηση. Το βιβλίο επικεντρώνεται στον μυστηριώδη κόσμο που περιβάλλει ένα παιδί, στο πώς η απώλεια του ενός γονιού και η συμβίωση με τον άλλον -ο οποίος αισθάνεται ξαφνικά «χαμένος»- μπορεί να το οδηγήσει στην εσωτερική απομόνωση. Πρόκειται για μια συγκινητική, συγκλονιστική και συχνά σοκαριστική ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, η οποία δοκιμάζει τα όρια που οι άνθρωποι μπορούν να σπάσουν για να τη διαφυλάξουν. Ο Τζέιμι είναι δεκατριών χρονών και μοναχοπαίδι. Η μητέρα του έχει πεθάνει πριν από λίγους μήνες. Με τον πατέρα του, Σαμ, μετακομίζουν στην πόλη όπου μεγάλωσε εκείνος, για να αρχίσουν μια νέα ζωή. Ο Σαμ πιάνει μια καινούργια δουλειά, ο Τζέιμι γράφεται σε ένα καινούργιο σχολείο. Όμως, μια μέρα ο Τζέιμι γυρίζει στο σπίτι έχοντας πάνω του σημάδια που στοιχειώνουν τους χειρότερους εφιάλτες κάθε γονιού. Κι έτσι αρχίζουν όλα. Η τέταρτη νουβέλα του Neil Gross εξερευνά την αγάπη μεταξύ πατέρα και γιου, το θυμό και την απελπισία. Μέσα από τη φαινομενικά ψυχρή αφήγηση μιας πραγματικότητας παραπλανητικά κοινότυπης ο Gross αιφνιδιάζει καθώς απελευθερώνει καταιγιστικά συναισθήματα, κορυφώνοντας με τον τρόπο αυτό δεξιοτεχνικά την αγωνία.