"Ο βαρύς χειμώνας, τα μαύρα σύννεφα, η άνοιξη, όλα στριμώχνονται να χωρέσουν στο χείμαρρο των ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου. Ζήτησα την άνοιξη, ωστόσο παραμονεύουν σύννεφα που δεν ξεδίψασαν και που τα τραγούδια δεν ξορκίζουν. Πρώτη μου συντροφιά σ' αυτή την αναζήτηση στάθηκε η ανθολογία των ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου από τη Χρύσα Προκοπάκη. Χρειάστηκε όμως να ανατρέξω στο σύνολο του έργου του για να έχω τη δική μου γνώμη. Από δίπλα και η βιογραφία του ποιητή από τον Παντελή Πρεβελάκη. Τριγύρισα και σε άλλα βιβλία· μέχρι και στις "Μεγάλες προσδοκίες" του Ντίκενς για να θυμηθώ πώς περιγράφει την κυρία Χάβισαμ. Θα ευχηθούμε λοιπόν μαζί με τον ποιητή να τα συμφιλιώσει όλα το κορίτσι που αγαπά τις πεταλούδες. Με τόσες πολλές πεταλούδες που μαζεύτηκαν δεν θα 'ρθει η άνοιξη;" Με αυτά στο νου του, ο Αλέξης Κυριτσόπουλος γράφει ένα παραμύθι για τις περιπέτειες της Ρόζας, ενός μικρού κοριτσιού που κυνήγησε μια πεταλούδα μέσα στην καταιγίδα.