Τα μάτια που νοστάλγησα / Μαρία Πέττα
Γλώσσα: Ελληνικά.Χώρα: Ελλάδα.Δημοσίευση: Αθήνα : Έξη , 2016Περιγραφή: 458 σ. ; 21 εκ.ISBN: 978-618-5240-00-4.Σειρά: Ελλνική ΛογοτεχνίαΠερίληψη: Λένε πως όσο ζούμε ονειρευόμαστε... μέχρι την τελευταία μας πνοή. Εγώ σταμάτησα να ονειρεύομαι τη στιγμή που ορκίστηκα να μην προδώσω ποτέ το μυστικό της. Ακόμα και τα όνειρα που έκανα παιδί ξεθώριασαν στη μνήμη μου. Η αδικία μού χάραζε την ψυχή σαν κοφτερή λεπίδα... Όλοι είχαν στραφεί εναντίον μου, ακόμη και η ίδια μου η μάνα. Αυτή με καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη. Στο μόνο που ήλπιζα ήταν η λύτρωση... Όμως, οι άνθρωποι ποτέ δεν σταματούν να ονειρεύονται. Ποτέ δεν λησμονούν αυτό που τους δίνει πνοή να συνεχίζουν. Ένας όρκος σιωπής, μια αλήθεια που δεν πρέπει να αποκαλυφθεί κι ένας απρόσμενος έρωτας κινούν τα νήματα αυτής της συγκλονιστικής ιστορία.Θέμα - Θεματική επικεφαλίδα: Μυθιστόρημα | Νεοελληνική πεζογραφία -- 21ος αι| Τύπος τεκμηρίου | Τρέχουσα βιβλιοθήκη | Συλλογή | Ταξιθετικός αριθμός | Αριθμός αντιτύπου | Κατάσταση | Barcode | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
Βιβλία
|
Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου | Λογοτεχνία | 889.34 ΠετΜ Ματ (Περιήγηση στο ράφι(Άνοιγμα παρακάτω)) | αντ.2 | Διαθέσιμο | 28038 | |
|
Βιβλία
|
Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου | Λογοτεχνία | 889.34 ΠετΜ Μάτ (Περιήγηση στο ράφι(Άνοιγμα παρακάτω)) | Διαθέσιμο | 19744 |
Browsing Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου shelves, Collection: Λογοτεχνία Κλείσιμο περιήγησης ραφιού(Απόκρυψη περιήγησης ραφιών)
| 889.34 ΠετΜ Ελι Ελισσώ η ορφανή κόρη | 889.34 ΠετΜ Ετσ Έτσι είναι η ζωή | 889.34 ΠετΜ Λεκ Λεκές από κόκκινο κρασί | 889.34 ΠετΜ Μάτ Τα μάτια που νοστάλγησα | 889.34 ΠετΜ Ματ Τα μάτια που νοστάλγησα | 889.34 ΠετΜ Παρ Παράθυρο ανοιχτό | 889.34 ΠετΜ Πεπ Το πέπλο |
Λένε πως όσο ζούμε ονειρευόμαστε... μέχρι την τελευταία μας πνοή. Εγώ σταμάτησα να ονειρεύομαι τη στιγμή που ορκίστηκα να μην προδώσω ποτέ το μυστικό της. Ακόμα και τα όνειρα που έκανα παιδί ξεθώριασαν στη μνήμη μου. Η αδικία μού χάραζε την ψυχή σαν κοφτερή λεπίδα... Όλοι είχαν στραφεί εναντίον μου, ακόμη και η ίδια μου η μάνα. Αυτή με καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη. Στο μόνο που ήλπιζα ήταν η λύτρωση... Όμως, οι άνθρωποι ποτέ δεν σταματούν να ονειρεύονται. Ποτέ δεν λησμονούν αυτό που τους δίνει πνοή να συνεχίζουν. Ένας όρκος σιωπής, μια αλήθεια που δεν πρέπει να αποκαλυφθεί κι ένας απρόσμενος έρωτας κινούν τα νήματα αυτής της συγκλονιστικής ιστορία
Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό τον τίτλο.
Κάντε κλικ σε μία εικόνα για να τη δείτε στον προβολέα εικόνων