Ειδική έκδοση για την εφημερίδα ''Πρώτο Θέμα''

Η ηλικία της Φωτεινής, όπως και η δυστυχία της, ήταν μεγάλη. Καταδικασμένη και φυλακισμένη για φόνο, με μόνη επιθυμία να πεθάνει ελεύθερη για να ξαναδεί και να ξαναφιλήσει τους γιους της, αναπολεί ολόκληρη τη ζωή της, τότε που ελεύθερη ζούσε την καθημερινότητά της με τις πολλές στιγμές χαράς, λύπης, ηρεμίας, αλλά και στενοχώριας. Τότε –όταν οι προβληματισμοί της ήταν έντονοι, όπως και οι απογοητεύσεις–, η ελπίδα, τα όνειρά της και η αισιοδοξία της τη βοηθούσαν να νιώθει ευτυχισμένη και έτσι, γενικά, στον απολογισμό της ζωής της αισθανόταν γαλήνια και ικανοποιημένη από όσα ήδη είχε ζήσει. Κάποια μοιραία στιγμή, την ηρεμία και την ευχαρίστηση που αντλούσε από τη ζωή, εντελώς απρόσμενα, τη διαδέχτηκε απέραντη και ατέλειωτη δυστυχία – και η καταδίκη της. Το μεγάλο μυστικό της το πήρε μαζί της, χωρίς να νοιάζεται που η πράξη της προκάλεσε οργή, μίσος και κατηγόριες – αλλά συνάμα αγάπη.