«Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη...» Έτσι άρχισε, εντελώς ξαφνικά, να μου μιλάει για τη ζωή της εκείνο το δειλινό. Άφησε αυτή την πρώτη φράση να σπάσει τη σιωπή, σαν κάτι απλό μα και πολύτιμο, διάφανο σαν διαμάντι. «Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη...» Ποια άλλη γυναίκα θα είχε τολμήσει να μιλήσει έτσι; Ποια θα μπορούσε να δει μέσα της με τέτοια διαύγεια, να ξεπεράσει τη στοιχειώδη φιλαρέσκεια του φύλου της και να πει κάτι τέτοιο για τον εαυτό της; Μονάχα μία. Η υπέροχη, η μοναδική, η αξεπέραστη Αθηνά! Ξεκίνησε αρχόντισσα από ένα ελληνικό νησί, ταξίδεψε σε τόπους μακρινούς. Γνώρισε ανθρώπους απλούς αλλά και βασιλιάδες, επιστήμονες και τυχοδιώκτες. Πρόσφερε αφειδώλευτα τα πλούτη της καρδιάς της και κέρδισε το θαυμασμό όσων τη γνώρισαν. Από τη Βενετία μέχρι την Αγία Πετρούπολη και από το Παρίσι μέχρι την Αλεξάνδρεια, έζησε μια ζωή απίστευτη, μοναδική, μια ζωή σαν μυθιστόρημα, που ο χρόνος δε θα μπορέσει ποτέ να σβήσει. Γιατί, όπως έλεγε πάντα με τη ζεστή, υπέροχη φωνή της, «η ζωή είναι τελικά το μεγαλύτερο και ωραιότερο παραμύθι...»