Πικρούσικα-πικρούτσικα / Θάνος Κάππας : αφηγήματα
Γλώσσα: Ελληνικά.Χώρα: Ελλάδα.Δημοσίευση: Αθήνα : Εστία, 2015Περιγραφή: 132 σ. ; 20 εκ. ISBN: 978-960-05-1627-2.Σειρά: Σειρά Σύγχρονης Ελληνικής Πεζογραφίας, 207Dewey: 889.34Περίληψη: Μου είχε δείξει το σπίτι της "εκείνο το διώροφο στη γωνία". Ώστε να την αφήνω σε απόσταση ασφαλείας. "Φύγε τώρα, να μη σε δουν" έλεγε κάθε φορά, κι έβαζε στην παλάμη μου έναν διπλωμένο φάκελο - το γράμμα της ημέρας. Διάβαζα τις επιστολές της στην επιστροφή, σταματώντας κάτω απο τα φώτα του δήμου. Έγραφε μεγάλα συνειρμικά κομμάτια που με υπέβαλλαν. Αν τύχαινε μάλιστα να περάσουν παρέες αγοριών που συζητούσαν για ποδόσφαιρα και τέτοια, είχα τη γεύση μιας αιφνίδιας ευτυχίας: το προνόμιο της σχέσης. Τα μελαγχολικά της γράμματα, όπως και τα φιλιά της, μου θύμιζαν προπολεμικά τραγούδια. Φιλιόμασταν κάπως επίμονα, χωρίς διακοπή, για πολλή ώρα· το σάλιο της άφηνε στο τέλος μια μυρωδιά που την ανακαλούσα αργότερα σαν ένα είδος ερωτικής θλίψης. Μαζί της μεγάλωνα αστραπιαία. Είκοσι μικρά πεζά για τον τρόπο που η μνήμη επινοεί τη βιογραφία του συναισθήματος. Και άλλα είκοσι πεζά για τη σύγκρουση αυτού του συναισθήματος με μια καθημερινότητα τραγική και φαρσική ταυτόχρονα -- Από το οπισθόφυλλο.Θέμα - Θεματική επικεφαλίδα: Νεοελληνική πεζογραφία -- 21ος αι| Τύπος τεκμηρίου | Τρέχουσα βιβλιοθήκη | Συλλογή | Ταξιθετικός αριθμός | Κατάσταση | Barcode | |
|---|---|---|---|---|---|---|
Βιβλία
|
Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου Βιβλιοστάσιο Αποθήκης | Λογοτεχνία | 889.34 ΚαπΘ Πικ (Περιήγηση στο ράφι(Άνοιγμα παρακάτω)) | Διαθέσιμο | 15136 |
Browsing Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου shelves, Shelving location: Βιβλιοστάσιο Αποθήκης, Collection: Λογοτεχνία Κλείσιμο περιήγησης ραφιού(Απόκρυψη περιήγησης ραφιών)
| 889.34 ΘεμΝ Ανα Η αναλαμπή | 889.34 ΘωμΣ Μεσ Μες στους καθρέπτες κατοικούν έρωτες | 889.34 ΚαλΓ Οτι Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου | 889.34 ΚαπΘ Πικ Πικρούσικα-πικρούτσικα | 889.34 ΚαρΙ Αγι Ο Άγιος της μοναξιάς | 889.34 ΚαρΙ Αγι Ο Άγιος της Μοναξιάς | 889.34 ΚαρΙ Αγι Ο Άγιος της μοναξιάς |
Μου είχε δείξει το σπίτι της "εκείνο το διώροφο στη γωνία". Ώστε να την αφήνω σε απόσταση ασφαλείας. "Φύγε τώρα, να μη σε δουν" έλεγε κάθε φορά, κι έβαζε στην παλάμη μου έναν διπλωμένο φάκελο - το γράμμα της ημέρας. Διάβαζα τις επιστολές της στην επιστροφή, σταματώντας κάτω απο τα φώτα του δήμου. Έγραφε μεγάλα συνειρμικά κομμάτια που με υπέβαλλαν. Αν τύχαινε μάλιστα να περάσουν παρέες αγοριών που συζητούσαν για ποδόσφαιρα και τέτοια, είχα τη γεύση μιας αιφνίδιας ευτυχίας: το προνόμιο της σχέσης. Τα μελαγχολικά της γράμματα, όπως και τα φιλιά της, μου θύμιζαν προπολεμικά τραγούδια. Φιλιόμασταν κάπως επίμονα, χωρίς διακοπή, για πολλή ώρα· το σάλιο της άφηνε στο τέλος μια μυρωδιά που την ανακαλούσα αργότερα σαν ένα είδος ερωτικής θλίψης. Μαζί της μεγάλωνα αστραπιαία. Είκοσι μικρά πεζά για τον τρόπο που η μνήμη επινοεί τη βιογραφία του συναισθήματος. Και άλλα είκοσι πεζά για τη σύγκρουση αυτού του συναισθήματος με μια καθημερινότητα τραγική και φαρσική ταυτόχρονα -- Από το οπισθόφυλλο
Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό τον τίτλο.
Κάντε κλικ σε μία εικόνα για να τη δείτε στον προβολέα εικόνων