"Με λένε Γκας. Κώστα με βάφτισαν, όμως τριάντα τόσα χρόνια δεν το έχω ακούσει αυτό το όνομα, όλόι Γκάς με φωνάζουν. Μου το κόλλησαν ένα βράδυ που έπαιζαν σινεμά στην πλατεία και βλέπαμε αστυνομικό έργο. Γκας, ο γκάνγκστερ, έτσι έλεγαν όλοι το παλικαράκι και παρόλο που δεν είχε σκοτώσει κανέναν, εκείνοι των σκότωσαν. Γκας, ο γκάνγκστερ, έτσι είπαν και εμένα, γιατί όλοι περίμεναν πως κάποτε θα σκοτώσω ή θα με σκοτώσουν. Και με έδιωξαν από το χωριό. Με έστειλαν στη Γερμανία στον πατέρα μου, που ούτε τον ήξερα ούτε με ήξερε. Στο Αμβούργο συνάντησα έναν αστείο κι ασουλούπωτο Έλληνα καπετάνιο ενός σαπιοκάραβου, που, μόλις τον είδα, είπα αν η μοίρα μου ήταν άντρας, έτσι ακριβώς, όπως αυτός, θα ήταν. - Πότε φεύγει το βαπόρι; τον ρώτησα. - Αύριο φεύγουμε... Φεύγουμε αύριο."