Η "Αφροδίτη" αναφέρεται στην αβυσσαλέα σχέση τριών ανθρώπων: μιας μητέρας που έχει νοσηρές σχέσεις με τους δύο γιους της. Ο ένας είναι ανάπηρος και συνηθίζει να πέφτει μπροστά σε αυτοκίνητα και να ζητάει αποζημίωση από τους οδηγούς. Ο άλλος διακινεί ναρκωτικά αλλά αποστρέφεται τους χρήστες. "Αυτά είναι για τους κακομοίρηδες", λέει, "για άτομα μειωμένης νοημοσύνης και χωρίς φαντασία"... "Η μυθοπλασία στηρίζεται στην απουσία αγάπης και στη λυσσασμένη κτητικότητα τριών προσώπων", λέει για το βιβλίο του ο συγγραφέας. "Στο οπισθόφυλλο της "Αφροδίτης" έγραφα κάτι από τον Κάφκα. Ότι το βιβλίο πρέπει να ενεργεί σαν το τσεκούρι που σπάζει τον πάγο του ψυχικού χώρου". Ο Κώστας Σταματίου έγραψε στην εφημερίδα "Τα Νέα", στις 4.4.1987, όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά η "Αφροδίτη": "Θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής έργων των κορυφαίων δημιουργών του κλασικού και πρωτοποριακού θεάτρου, ο Παύλος Μάτεσις [...], ξεπετάγεται στις πρώτες γραμμές της σύγχρονης πεζογραφίας μας. Αυτό το σχετικά σύντομο κείμενο [...] είναι από τα συναρπαστικότερα "θρίλερ" που μου 'τυχε ποτέ να διαβάσω. Βέβαια, η εσωτερική ένταση, η οικονομία του λόγου, τα δραματικά κορυφώματα φέρνουν στο νου ανάλογες ατμόσφαιρες που ανευρίσκει κανείς στον Πίντερ (μονίμως), στον Άλμπη ("Ιστορία ζωολογικού κήπου"), στον Σαρτρ ("Κεκλεισμένων των θυρών"). Τι σημασία; Ο Μάτεσις έχει γόνιμα αφομοιώσει τα καλύτερα στοιχεία ενός λαμπρού θεάτρου και παράγει έναν εντελώς δικό του -και ξεκάθαρα ελληνικό- πεζό λόγο. Η "Αφροδίτη" του είναι αναπαραγωγή "ζωής ζώσης", κείμενο ασπαίρον και, στιγμές-στιγμές, αληθινά συγκλονιστικό".