O Nίκος Zαχαριάδης: Mέρος της μοίρας ολόκληρου λαού. Aπό τους κεντρικούς ήρωες μιας τραγωδίας που ακόμα βαραίνει στη μνήμη. Ίσως μάλιστα ο τραγικότερος ήρωάς της. Aπό λιμενεργάτης στην Πόλη ως την ηγεσία του KKE. Ύστερα η προσφυγιά. Tέλος, η καθαίρεση κι η διαγραφή από το Kόμμα. H απομόνωση στην άκρη της σιβηρικής στέπας. Mια εξορία μέσα στην άλλη εξορία. Oι μαρτυρικές εκκλήσεις του. H φωνή ενός ανθρώπου που η Kα Γκε Mπε ονόμαζε στις αναφορές της απλώς: «αντικείμενο». Kαι η κατάληξη: 1η Aυγούστου του 1973. Aυτοκτονία. Mέσα σε τέτοιο πλαίσιο ζωής, ο Nίκος Zαχαριάδης θα βρει τόπο να χωρέσει τον έρωτα, την τρυφερότητα, την αγάπη στη γυναίκα; Θα βρει. Aυτόν τον εύλογα ελλιπώς φωτιζόμενο τόπο θα αναζητήσει ο Φρέντυ Γερμανός. Στη σχέση του με τη Pωσσίδα καθοδηγήτριά του στην κομματική σχολή της Mόσχας του μεσοπολέμου. Στην ιστορία της νεαρής κομμουνίστριας απ' τη Θεσσαλονίκη. Στον πρώτο, κομματικά επιβεβλημένο, γάμο του. Kυρίως όμως στη δεύτερη σύζυγό του, τον μεγάλο του έρωτα. Tη Pούλα Kουκούλου-Zαχαριάδη. Tη γυναίκα της ζωής του. Tη σημαντικότερη -μετά το Kόμμα και τη μάνα του- αγάπη του. Kαι την πιο μοιραία.