Ο "Ίλιγγος" δημοσιεύτηκε σε ογδονταεννέα συνέχειες στην εφημερίδα Απογευματινή το 1961 με την ένδειξη "Κείμενο: Γ. Μαρή. Εικονογράφηση: Φ. Δελλή - Όλα εμφανίζονται ανεξήγητα και μεταφυσικά". Δεν εκδόθηκε πότε σε βιβλίο. Είναι από τα λίγα έργα του Μαρή στα οποία ο αστυνόμος Μπέκας εμφανίζεται από την αρχή. Ο τίτλος παραπέμπει στην ταινία Vertigo του Χίτσκοκ, 1957 (ελληνικός τίτλος: Ο δεσμώτης του ιλίγγου). Ο Ίλιγγος κατά το ήμισυ ακολουθεί το μοτίβο της αγωνιώδους αναζήτησης της χαμένης μνήμης γύρω από ένα έγκλημα στο χώρο του υποκόσμου, και το υπόλοιπο το συνδέει σε μια υπόθεση αρχαιοκαπηλίας: Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας γεμίζει με αντίγραφα των μυκηναϊκών εκθεμάτων του, ενώ τα πρωτότυπα έχουν κάνει φτερά. Η σπείρα των λαθρεμπόρων αρχαιοτήτων έχει διασυνδέσεις με το Παρίσι και αρχηγό έναν ακαθόριστης εθνικότητας τυχοδιώκτη ονόματι Ισαάκ Γιοβέλ ή Αρμάντο Κάστρο. Είναι το πρώτο από τα δύο έργα του Μαρή με θέμα την αρχαιοκαπηλία. Ύστερα από χρόνια γνωρίζουμε με αποδείξεις, καταγγελίες, καταθέσεις και συνεντεύξεις τα ονόματα που συνιστούσαν τότε τον κύκλο της λαθραίας διακίνησης ή και κλοπής αρχαιοτήτων. Ο Μαρής έπεσε τότε απίστευτα κοντά περιγράφοντας μια φανταστική υπόθεση. Ανδρέας Αποστολίδης, από τον Πρόλογο στην έκδοση Ο Γιάννης Μαρής στήνει περίτεχνα έναν κόσμο, φωτεινό και συνάμα σκοτεινό, απλοϊκό και συνάμα περίπλοκο, πρωτίστως όμως, χάρη στην απαράμιλλη γραφή και τις εμπνεύσεις του, πειστικό, γλαφυρό, συναρπαστικό, σχεδόν ανεπανάληπτο. Κώστας Καλφόπουλος, από το Επίμετρο στην έκδοση