Τίτλος πρωτοτύπου: Das Lächeln der Frauen

Πέρυσι τον Νοέµβριο ένα βιβλίο µού έσωσε τη ζωή. Ξέρω πως τώρα ακούγεται απίστευτο. Κάποιοι ίσως θεωρήσουν υπερβολικό αυτό που λέω ή και µελοδραµατικό. Κι όµως, έτσι ακριβώς συνέβη. Δεν είναι πως σηµάδεψε κάποιος την καρδιά µου κι η σφαίρα πήγε και καρφώθηκε µε τρόπο θαυµατουργό στις σελίδες ενός χοντρού, δερµατόδετου αντίτυπου των ποιηµάτων του Μποντλέρ, όπως βλέπουµε να γίνεται κάποιες φορές στις ταινίες. Η δική µου ζωή δεν είναι τόσο συναρπαστική. Όχι, η χαζή µου η καρδιά είχε πληγωθεί ήδη από πιο πριν. Μια µέρα που φαινόταν ίδια µε όλες τις άλλες. Δεν υπάρχουν συµπτώσεις. Αυτό πιστεύει ακράδαντα η Ορελί, που µετά τον θάνατο του πατέρα της έχει κληρονοµήσει το µικρό του εστιατόριο στο κέντρο του Παρισιού. Μια ολέθρια Παρασκευή του Νοέµβρη, τη στιγµή που η Ορελί είναι πιο δυστυχισµένη από ποτέ άλλοτε στη ζωή της, πέφτει στα χέρια της, σ' ένα βιβλιοπωλείο, ένα µυθιστόρηµα. Ξεφυλλίζοντάς το, ανακαλύπτει έκπληκτη µία πρόταση όπου περιγράφεται όχι µόνο το ίδιο της το εστιατόριο, αλλά και µία γυναίκα στην οποία η Ορελί αναγνωρίζει τον εαυτό της. Αφού διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο, η Ορελί θα θελήσει να γνωρίσει οπωσδήποτε τον συγγραφέα του, ο οποίος -ως προς αυτό είναι απολύτως πεπεισµένη- της έσωσε τη ζωή, δίχως καν να το έχει σκοπό. Η επιθυµία της, όµως, αποδεικνύεται δύσκολο -για να µην πούµε σχεδόν αδύνατον- να πραγµατοποιηθεί. Κάθε της προσπάθεια να έρθει σε επαφή µε τον εσωστρεφή συγγραφέα µέσω του εκδοτικού οίκου εµποδίζεται µε άγρια αποφασιστικότητα από τον εκδότη του, ο οποίος τελικά δέχεται µε µεγάληαπροθυµία να προωθήσει στον συγγραφέα το ενθουσιώδες της γράµµα. Και κάποια µέρα η Ορελί βρίσκει στο γραµµατοκιβώτιό της ένα µήνυµα από τον συνεσταλµένο συγγραφέα...