Ποτέ δεν είναι αργά για ευτυχία / Σάντυ Βιολιτζή
Γλώσσα: Ελληνικά.Χώρα: Ελλάδα.Δημοσίευση: Αθήνα : Ωκεανός, 2016Περιγραφή: 340 σ. ; 20 εκ. ISBN: 978-618-5104-72-6.Σειρά: Ελληνική πεζογραφίαDewey: 889.34Περίληψη: «Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες...» Η Μαρίλια, ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας, μπορούσε να το πει με σιγουριά. Ξεκίνησε τη ζωή της με τους καλύτερους οιωνούς, μεγαλώνοντας σε μια υπέροχη πόλη, με οικονομική άνεση, με σπουδές, με σύζυγο, με παιδιά, με φίλους. Τί πήγε, λοιπόν, στραβά; Ποιοί την πρόδωσαν; Ποιοί στάθηκαν δίπλα της; Περιπλανήθηκε στα δύσκολα μονοπάτια του πόνου και της απιστίας, ένιωσε να λυγίζει και να χάνει τις αντοχές της. Μέχρι που ήχησε ένα καμπανάκι μέσα της. Είχε φτάσει η ώρα της αλήθειας κι έπρεπε να κοιτάξει πια τη ζωή της κατάματα, να πάρει αποφάσεις... Να ανθίσει ξανά το χαμόγελο στα χείλη της, να μπει ξανά η χαρά στη ζωή της..Θέμα - Θεματική επικεφαλίδα: Νεοελληνική πεζογραφία -- 21ος αιΤύπος τεκμηρίου | Τρέχουσα βιβλιοθήκη | Συλλογή | Ταξιθετικός αριθμός | Κατάσταση | Ημερομηνία λήξης | Barcode | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου | Λογοτεχνία | 889.34 ΒιοΣ Ποτ (Περιήγηση στο ράφι(Άνοιγμα παρακάτω)) | Δανεισμένο | 18/04/2025 | 26788 |
Browsing Δημοτική Βιβλιοθήκη Μαλεβιζίου shelves, Collection: Λογοτεχνία Κλείσιμο περιήγησης ραφιού(Απόκρυψη περιήγησης ραφιών)
889.34 ΒασΜ Τζι Τζιρασόλι ο δρόμος του ήλιου | 889.34 ΒεζΕ Αγρ Άγριο γιασεμί | 889.34 ΒινΜ Τρε Οι τρεις Μαρίες | 889.34 ΒιοΣ Ποτ Ποτέ δεν είναι αργά για ευτυχία | 889.34 ΒισΣ Ρωγ Στη ρωγμή του χρόνου | 889.34 ΒλαΑ Αλι Αλισάχνη | 889.34 ΒλαΑ Επι Επικίνδυνη νηνεμία |
«Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες...» Η Μαρίλια, ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας, μπορούσε να το πει με σιγουριά. Ξεκίνησε τη ζωή της με τους καλύτερους οιωνούς, μεγαλώνοντας σε μια υπέροχη πόλη, με οικονομική άνεση, με σπουδές, με σύζυγο, με παιδιά, με φίλους. Τί πήγε, λοιπόν, στραβά; Ποιοί την πρόδωσαν; Ποιοί στάθηκαν δίπλα της; Περιπλανήθηκε στα δύσκολα μονοπάτια του πόνου και της απιστίας, ένιωσε να λυγίζει και να χάνει τις αντοχές της. Μέχρι που ήχησε ένα καμπανάκι μέσα της. Είχε φτάσει η ώρα της αλήθειας κι έπρεπε να κοιτάξει πια τη ζωή της κατάματα, να πάρει αποφάσεις... Να ανθίσει ξανά το χαμόγελο στα χείλη της, να μπει ξανά η χαρά στη ζωή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό τον τίτλο.
Συνδεθείτε στο λογαριασμό σας για να αναρτήσετε ένα σχόλιο.