Ειδική έκδοση για την εφημερίδα "Το Βήμα"

Η "πρώιμη" θέσπιση, ήδη από το 1844, ενός αντιπροσωπευτικού συστήματος το οποίο στήριζε τη νομι-μοποίηση του στη γενικευμένη εκλογική συμμετοχή του ανδρικού πληθυσμού (με περιορισμένες μόνον εξαιρέσεις) και αναγνώριζε τις θεμελιώδεις αρχές του φιλελευθερισμού συνιστά, όπως έχει επανειλημμένα επισημανθεί, μία από τις κυριότερες ιδιοτυπίες της πολιτικής συγκρότησης του νεοελληνικού κράτους. Η συνταγματική καθιέρωση το 1864 της "καθολικής διά σφαιριδίων" ψηφοφορίας και η υιοθέτηση το 1875 των βασικών κανόνων του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος (με την αποδοχή της "αρχής της δε-δηλωμένης") διαμόρφωσαν το θεσμικό πλαίσιο που επέτρεψε την εμπέδωση, από το 1881 και μετά, ενός δικομματικού εκλογικού ανταγωνισμού. Ενός δικομματισμού ο οποίος είχε οριστικά απομακρυνθεί από το πλάσμα της ομοφωνίας και είχε αποδεχτεί πλήρως την αρχή της πλειοψηφίας. Τα άρθρα που περιλαμβάνονται στον παρόντα τόμο, αξιοποιώντας ως παραδείγματα εκλογικές αναμετρήσεις από το 1905 έως το 1993, στόχο τους έχουν να αναδειχτεί το ερευνητικό εύρος της μακρόχρονης ελληνικής εκλογικής ιστορίας - μιας ιστορίας η οποία είναι από τις πλουσιότερες (αν όχι η πλουσιότερη) στον ευρωπαϊκό χώρο, και πάντως αναμφισβήτητα περιπετειώδης.