"Ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του Ντοστογιέφσκι, ένα κλασικό αριστούργημα. Ο μονόλογος ενός ανθρώπου μπροστά στο πτώμα της γυναίκας του, που αυτοκτόνησε πριν από λίγο. Αυτός ο άνθρωπος, προσπαθώντας να δώσει μια εξήγηση στο γεγονός, αρχίζει ν' αναθυμάται τη σχέση τους και συγχρόνως κάνει απολογισμό της ζωής του. Τυπικός ντοστογιεφσκικός ήρωας, ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ του καλού και του κακού. Τελικά, οι αναμνήσεις που ζωντανεύουν μέσα του τον οδηγούν αναπόφευκτα στην αλήθεια και την αυτογνωσία. Ο Ντοστογιέφσκι, μέγας ανατόμος της ψυχής, παίρνει αφορμή από ένα πραγματικό γεγονός και χτίζει αριστουργηματικά μια ιστορία στην οποία μιλάει για τη μοίρα των ανθρώπων με την κατανόηση που οι ίδιοι αδυνατούν να δείξουν ο ένας στον άλλο".