Τίτλος πρωτοτύπου: Europe central

Ένας από τους πιο τολμηρούς και χαρισματικούς σύγχρονους συγγραφείς στρέφει το αιχμηρό βλέμμα του στα αυταρχικά καθεστώτα της χιτλερικής Γερμανίας και της σταλινικής Ρωσίας. Διαβάζει την ιστορία μιας ηπείρου που επιμένει να μη μαθαίνει από τα λάθη της, ανατέμνει με ενορατικότητα τη ζωή των ανθρώπων της, ψηλαφίζει τα τραύματα που άφησε στη σάρκα της Ευρώπης η εποχή της καταστροφής. Το αποτέλεσμα είναι ένα καθηλωτικό μυθιστοριογραφικό εγχείρημα, ένα δραματικό χρονικό πολέμου και συγχρόνως ένας ύμνος στη δύναμη της τέχνης και στην ελπίδα που δίνει ο έρωτας. Υφαίνοντας έναν καμβά ζευγαρωτών αφηγήσεων που έχουν σχέση με τη ζωή του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, της Άννας Αχμάτοβα, του Γερμανού στρατάρχη φον Πάουλους και άλλων γνωστών αλλά και άσημων, πρωταγωνιστών αλλά και κομπάρσων της Ιστορίας, ο συγγραφέας συνθέτει ένα καλειδοσκοπικό χρονικό της Ευρώπης του εικοστού αιώνα το πολυφωνικό μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Τ. Βόλμαν εκτυλίσσεται σαν συμφωνία όπου κάθε όργανο της ορχήστρας ανιχνεύει τη μελωδία της ανθρώπινης ψυχής, η οποία πασχίζει να παραμείνει όρθια και να μη συνθλιβεί από τη φρίκη του πολέμου και το αγωνιώδες βάρος της Ιστορίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ξόρκι στο θάνατο. Όλη η τέχνη, κάθε τέχνη. Η βία να μαίνεται, ναι, αλλά η Τέχνη να ξορκίζει, μέσα από την καλλιτεχνική επεξεργασία, την ίδια την ουσία της βίας: τον φόβο και τον τρόμο. Ο William T. Vollmann, με το πολυσέλιδο μυθιστόρημα/ποίημα, με το ογκώδες μυθιστόρημα/πραγματεία, με την Κεντρική Ευρώπη, ξορκίζει κι αυτός το θάνατο, τον απωθεί, τον πολιορκεί, τον περικυκλώνει, τον υπερφαλαγγίζει. Ένα μυθιστόρημα/ποταμός, ναι, αλλά και ένα καταιγιστικό σύνολο επιτακτικών τηλεγραφημάτων, 800 σελίδες αντιμαχίας ανάμεσα στον Πόλεμο και στην Τέχνη, ανάμεσα στη Βία και στην Άρση της Ασχήμιας, ανάμεσα στο Κακό που αναίσθητο σαρώνει ό,τι βρει και στο Καλό που αντιστέκεται με νύχια και με δόντια, με τα χρώματα και με τους στυλογράφους, με την σμίλη και με τις νότες.