Το βιβλίο αυτό γράφτηκε στην Αλεξάνδρεια, τις σκληρές εκείνες μέρες που ο συγγραφέας αποχαιρετούσε την αγαπημένη του πολιτεία. Τριγυρίζει στους δρόμους, συνομιλεί με την Ιστορία, με κάθε πέτρα που άφησε πίσω της το πέρασμα των Ελλήνων, αναζητά το νήμα που δένει τα χτεσινά με τα τωρινά. Ένα χρονικό μέσα από το οποίο ανασταίνεται η Αλεξάνδρεια, εκείνη η ζωντανή πόλη, τότε που «στις γειτονιές παίζανε τα ρωμιόπουλα μέσα στους δρόμους, τα μπαλκόνια ήταν κατάφορτα γλάστρες, βγαίνανε οι νοικοκυρές και μιλούσανε η μια της άλλης φωναχτά, νόμιζες πως ζούσες την Ελλάδα».