"Πρέπει να υπάρχει ένα όραμα. Και μένα το δικό μου όραμα, πέρα απ' την όποια μερική και πολύ πιθανόν προσωρινή απελευθέρωση, είναι η γενική, σύμμετρη και μόνιμη απελευθέρωση του ανθρώπου. Τι ωφελεί λ.χ. να διακηρύσσει μια πολιτική οργάνωση ότι είναι κατά της καταπίεσης των σεξουαλικών μειονοτήτων; Να τί θα θεωρούσα πραγματικά απελευθερωτική πράξη: να βγουν μερικοί πολιτικολογούντες νέοι και να πουν: ξέρετε, "βασικά" εμείς είμαστε "βασικά" ετεροφυλόφιλοι αλλ' έχουμε πάει και κανά-δυό φορές στο κρεβάτι μ' έναν ομόφυλό μας, χωρίς γι' αυτό να πάψουμε να είμαστε άντρες. Αλλά δεν τολμούν. Γιατί θα διαγραφούν αμέσως απ' την οργάνωση. Προσωρινά λοιπόν μπορούμε να μιλάμε για ένα γενικό βόλεμα. Με δεδομένη την τεράστια αλλαγή που έχει πραγματοποιηθεί στα ήθη σε παγκόσμια κλίμακα - και της οποίας δευτερογενείς εκφάνσεις είναι και τα διάφορα "κινήματα" - στην Ελλάδα τουλάχιστον μπορούμε να πούμε ότι άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε τη βράκα του αλλιώς, αλλ' απέχουμε ακόμα πολύ απ' την πραγματική απελευθέρωση - αν υποθέσουμε ότι είναι εφικτή"